Op weg naar Dubai

Stiekem begon deze vakantie al een dag eerder… Terwijl de zaterdag begon zoals de meeste zaterdagen, vertrokken we ’s avonds naar Schiphol. We hadden nog niet ingecheckt, maar hadden wel het geluk dat we naast elkaar konden zitten. Sterker nog, we kregen de plekken bij de nooduitgang! De koffers gingen op de band en wij liepen door naar de douane. Hoewel Eveline deze keer wel weer gefouilleerd werd, mochten beide tassen wel in één keer door. Rond de klok van 12 gingen we als één van de laatsten boarden. Onze plek bij de nooduitgang bleek nog beter dan gedacht; we zaten in een Airbus A321 en dat betekent twee stoelen in plaats van drie bij de nooduitgang én een voetenruimte van zo’n anderhalve meter. Goed begin zo! We probeerden tijdens de vlucht een beetje te slapen, maar eigenlijk was het daar te warm voor én kregen we na een uur alweer eten. Diner of lunch… Bijzondere keuze, om half twee ’s nachts. Anderhalf uur later stonden we op Russische bodem en hebben we wat nachtelijke wandeltochten gemaakt. Wat is het vliegveld van Moskou groot zeg! Toen we uiteindelijk bij de gate waren, kon het wachten beginnen. We moesten 3 uur overbruggen.

Half slapend, half wakker, ging de tijd nog redelijk snel voorbij. In de ochtend mochten we boarden, deze keer in een Boeing 737-800, die toch aanzienlijk krapper zat dan die Airbus. Vrij snel vielen we weer in slaap, al werden we ook alweer vrij snel gewekt. Deze keer voor het ontbijt. Omdat de stoelen echt vreselijk zaten, hebben niet heel veel meer geslapen. Vlak voor de landing zagen we het kale, woestijnachtige land van de Verenigde Arabische Emiraten onder ons. Wat een ander landschap dit! Eenmaal geland in Dubai, ging er weer een nieuwe wereld voor ons open. In plaats van lopend naar de bagagehal, gingen we per bovengrondse metro. Ons visum on arrival-stempeltje kregen we van mannen in witte gewaden (dishdash) met een soort van doek op hun hoofd (ghutra) met een zwart lint eromheen. Bij oversteekplaatsen zijn rood verlichte straattegels als het stoplicht rood is, die vanzelf groen kleuren als je over mag steken. Om bij het hotel te komen namen we een Ladies Taxi, een taxi met een roze dak, bestuurd door een vrouw met roze hoofddoek, die speciaal voor vrouwen (of stelletjes) is. Het was maar een paar kilometer naar het hotel, maar we keken onze ogen uit. Wat een drukte op de weg! Vaak tien rijbanen breed, midden in de stad. Overal getoeter. Overal winkels met knipperende neonborden. Overal moskeeën en andere grote, indrukwekkende bouwwerken. Zó anders dan het schattige Boskoop zullen we maar zeggen.

Ons hotel, het Grand Excelsior Hotel Deira, ligt in de gezellige wijk Deira en ziet er erg mooi uit. Nadat we onze koffers hadden neergezet, zijn we gelijk aan de wandel gegaan. We begonnen bij de Dubai Clocktower, een rotonde met een klok en fontein erop. Vanaf daar zijn we naar de beroemde Dubai Creek gelopen, welke dwars door het standscentrum loopt. Deze zoutwaterkreek verdeeld het centrum in de wijken Bur Dubai en de wijk Deira (waar wij nu zijn) op de tegenovergelegen zijde. Langs de kade liggen vele houten vrachtschepen, die dhows worden genoemd. Overal zie je hoge, imposante bouwwerken. Ook hebben we al een glimp opgevangen van de Burj Khalifa en het Dubai Frame in de verte. Wat een stad!

Na nog een beetje door de gezellige straten geslenterd te hebben – harder ga je niet, met 36 graden – zijn we wat gaan eten bij een Chinees restaurant. Toen we weer naar buiten gingen, was het al donker. De neonborden vallen nu nog meer op, maar ook de met lampjes versierde palmbomen maken er een gezellig geheel van. Het was erg druk op straat, zeker op de Al Mateena boulevard, waar mensen (hard)lopen, fietsen, badmintonnen en andere sport beoefenen. Eenmaal terug bij het hotel, zijn we naar de bovenste verdieping gegaan: een privé zwembad met uitzicht op de stad. Zo kunnen we de dag wel afsluiten!