Zipline avontuur en richting Dubai

Vanochtend zag het er stralend uit; blauwe lucht, zon en minder wind. Na het ontbijt zijn we gelijk gaan informeren. Na een telefoontje kwam de vriendelijke dame weer naar ons terug. Helaas, nog steeds teveel wind voor jetskiën en parasailen. Zo jammer! Maar inderdaad, er stond buiten nog steeds een flinke wind en op zee waren vele witte golven zichtbaar. Dan maar naar het strand. Ook daar was het nog rode vlag… Maar de bedjes lagen prima!

Na een tijdje in de zon gelegen te hebben, was het tijd voor wat actie. We beklommen de toren en maakten ons klaar voor het zipline avontuur. De jongen en het meisje voor ons durfden niet en zijn uiteindelijk terug gegaan. Wij daarentegen stonden te popelen om te gaan! Al tokkelend vlogen we over het zwembad en de minigolf baan heen. Ook hadden we een mooi uitzicht op het strand en de zee. Wiehaaaa! Toch nog een klein beetje actie vandaag. Na het uitchecken zijn we weer terug gegaan naar het strand en hebben we genoten van een ijsje. IJsjes eten is hier nog best uitdagend; voor je het weet, is je ijsje gesmolten. Ook de ijsblokjes in je glas zijn binnen 10 minuten verdwenen… Want warm is het nog steeds, groot verschil met Nederland! Eveline is toch nog even de zee in geweest om af te koelen en dat was heerlijk! Na een lekkere lunch en nog een laatste zonsessie zijn we ons gaan douchen en naar de auto gelopen. Tijd om terug te gaan.

Met de auto reden we eerst naar Sohar, dat hier zo’n 5 kwartier rijden vandaag ligt. Na één keer links en één keer rechts zaten we op de ‘snelweg 1’, de weg waar het autoverhuurbedrijf ook aan ligt. Maar wel aan de andere kant van de weg dan. Dit betekende op het juiste moment de juiste weg nemen. En daar ging het mis! Nog maar een rondje snelweg extra dan. Tien minuten voor sluitingstijd (dachten wij, want zij vonden dat ze al gesloten hadden moeten zijn) kwamen we aan bij het verhuurbedrijf met weer bijna 1500 kilometer extra op de teller. Alles was goed en vervolgens namen we een taxi naar het busstation. Daar werd aangegeven dat de bus over ongeveer een half uur kwam. Dat klopte op zich wel, maar voordat iedereen erin zat… De bus zat afgeladen vol! Er was slechts één vrije plek; naast de asociale Rus naast ons, die vond dat hij het recht had om breeduit te zitten. En non-stop te mogen bellen. En hardop filmpjes te luisteren…. Pfff, Russen!

Na een uur waren we bij de grens. Grenspost 1. Stempeltje om Oman uit te mogen. Hoewel dit super snel ging, duurde het toch vrij lang voordat we weer gingen rijden. Een paar kilometer verder grenspost 2. Hier kregen we weer een stempeltje om Dubai in te mogen. Ook dit ging vrij snel, maar blijkbaar niet bij iedereen. Het duurde weer erg lang voordat we verder gingen. Een kilometer verder volgde grenspost 3. De tassencontrole. Daar gaan we weer! Deze keer moesten eerst de mannen eruit. Volgens Gerben werden de tassen hier grondig gecontroleerd. Graaiend door vuil wasgoed, spittend door toilettassen… Hoewel Gerben nog redelijk snel weer terug was, pakte de controle blijkbaar voor de anderen minder gunstig uit. Het duurde maar en duurde maar. Gaandeweg kwamen steeds meer mannen terug, maar de vrouwen waren nog niet geweest. We stonden nu al zo’n 2 uur bij de grens… Uiteindelijk waren alle mannen terug en… gingen de deuren dicht. De koffers van de vrouwen werden niet gecontroleerd! Ook gek, maar wel fijn! Het was ondertussen al bijna half 11, terwijl we volgens de dienstregeling om 22 uur in Dubai hadden moeten zijn. Vanaf hier is het nog anderhalf uur rijden… Nu is onze vlucht pas om 2.30 uur, maar krap wordt het wel… Zullen we het allemaal halen?