Langlaufen rondom Berwang

Na een prima nacht trokken we het gordijn open… en werden getrakteerd op een fantastisch uitzicht met een blauwe lucht. Dit belooft weer een mooie dag te worden! Na het ontbijt zijn we naar de SportAlm gegaan om een setje langlaufski’s te huren. Bijna alle loipes in Zugspitz Arena zijn nog niet klaar, behalve de loipes in Berwang, het dorp waar wij zitten. Sinds vandaag, om precies te zijn! De meneer van de SportAlm moest ook nog even op zoek naar de langlaufspullen, maar ach, even wachten is niet erg. We waren allang blij dat de winkel open was in dit toch enigszins verlaten dorp. Zo’n 500 meter verderop begon de loipe, de rode Wiesenloipe van Berwang naar Rinnen. Althans, een strook geprepareerde sneeuw zónder loipe. Ook goed, crosscountry skiën kunnen we ook. Na de bocht begon er toch een loipe. Als eerste van vandaag, zelfs als allereerste van deze winter! Ondanks de flinke klim omhoog was het genieten. Blauwe lucht, volop zon, prachtig uitzicht. We vertrokken dan ook zonder jas en zonder handschoenen. Bij de eerste flinke afdaling moest Eveline lachen. Gerben had nog niet de volledige controle over zijn ski’s en ging dan ook zwabberend en vallend naar beneden. Gelukkig leerde hij snel en gingen de afdalingen daarna een stuk beter. Al vrij snel gleden we door het prachtige landschap, al kwam de zon nog niet boven de bergen uit. En dan voel je dat het best wel koud is. Zo’n 15 graden onder nul… Regelmatig stopte de loipe ook even en moesten we verder over de ribbeltjes. Ook waren er soms meerdere splitsingen… Welke moet je dan hebben? Nou ja, we gaan gewoon en zien het wel.

Voor we het wisten waren we al weer een heel stuk verder en zagen we de Mooslift. Vanaf hier wilden we even een uitstapje maken naar blauwe Moosloipe Berwang, een rondje van 2,5 kilometer. Ook hier hadden we soms wel loipes en soms niet. Nadat we al een tijdje aan het klimmen waren, geen loipes hadden gezien én de andere loipes van het rondje wel een heel stuk verderop lagen, kwamen erachter dat we op een skipiste zaten. Een blauw pad, om precies te zijn. Dat was niet helemaal de bedoeling. We besloten om te draaien en gleden weer naar beneden. Eveline blij, kon ze toch nog even ‘skiën’ deze vakantie!

Nadat we de Moosloipe hadden gehad, zijn we weer terug gegaan naar de Wiesenloipe. Het was echt een prachtige route door het bos. Overal die besneeuwde bomen, wow! Vlakbij het eindpunt van de route zo’n 8 kilometer verderop, zagen we eindelijk de zon. Lekker, die warmte! In Rinnen gingen we op zoek naar een restaurant, maar helaas… Alles zag er nog bijzonder dicht uit. Bij Rimmlstube zagen we iemand lopen en vroegen we of hij geopend was. Nee helaas, vanavond pas. Toen we vroegen of hij wist waar we wel iets konden eten of drinken, gaf hij aan dat we wel wat konden drinken bij hem. En zo ploften we even later neer op het zonneterras. Heerlijk, die warme zonnestralen! We bestelden een heiße Schokolade en hij vroeg of we er room bij wilde. Nou lekker! Even later werden er twee kopjes neergezet met slagroom én een glaasje rum. Wat een service, dachten we nog. Nadat we wat koekjes naar binnen hadden gepropt, gingen we betalen. Toen bleek dat we chocolademelk met rum hadden besteld. Gerben kon de vier glaasjes wel waarderen. En bleef ook nog eens aardig recht staan op z’n ski’s!

We liepen over de Wiesenloipe weer terug naar Berwang en maakten daar nog een extra ommetje. De eigenaresse had ons gister verteld dat vanaf vandaag ook het rondje vlak achter ons appartement gereed was gemaakt voor gebruik. We zagen een pad in de richting van die loipe. Al snel bleek dat het pad geen pad was, maar een skipiste. Breed, met ribbeltjes en betrekkelijk steil. Nog geen vijf meter verder belandde Gerben op zijn billen. Best lastig, skiën op langlaufski’s. Twee meter verder plofte ook Eveline op de grond. Zeker lastig dit! Na nog een paar pogingen besloot Gerben lopend naar beneden te gaan. Eveline hield vol en uiteindelijk lukte het haar om deze afdaling skiënd te nemen. De hele piste gebruikend en ‘lopende’ bochtjes makend kwam zij zigzaggend naar beneden. Oh yeah, weer even geskied deze vakantie!

Eenmaal beneden zagen we dat we 20 meter van ons appartement uit waren gekomen én 20 meter van de Resswaldloipe. Dit rode rondje van één kilometer was de perfecte afsluiting van de dag! Na uiteindelijk zo’n 15 kilometer op de latten te hebben afgelegd, stonden we voor ons appartement. Uiteraard moesten we nog wel even terug naar de SportAlm om alles in te leveren, maar al snel ploften we met een warme chocolademelk neer in ons fijne appartement.

’s Avonds zijn we naar Bergfeuer gelopen, een fondue-restaurant en letterlijk het enige restaurant dat vandaag geopend is. Er hing een geweldige sfeer in het restaurant en het eten was ook voortreffelijk. Bommetje vol liepen we terug naar het appartement. We kijken weer terug op een super leuke dag!