Skiën, skiën en nog eens skiën!
Door: Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
25 Februari 2018 | Duitsland, Willingen
We hadden wederom goed geslapen en weer een fantastisch ontbijt gegeten. Even later reden we weer naar de skipiste. Het was weer koud, maar super zonnig! Heerlijk! Vandaag begonnen we bij de stoeltjeslift bij de Ritzhagen. We konden onze auto bijna op de skipiste parkeren, dus het was een korte wandeling naar de lift. Dilana haar benen waren goed uitgerust want zonder problemen gleed ze de heuvel af met echt perfecte bochtjes! Ze begon helemaal te stralen! Na nog een paar keer deze piste gedaan te hebben, hebben we wat gegeten op een boomstammetje bovenop de berg. Uit de wind, in de zon, mooi uitzicht… wat wil een mens nog meer?
Dilana vroeg of we een andere piste konden gaan doen en daarom namen we het bospad richting de Hoppernkopf. Deze piste was een beetje ijzig en daardoor ook wat lastiger, maar uiteindelijk kwam ze hier ook weer met mooie bochtjes beneden. Caroline had ook de smaak weer goed te pakken en skiede ook steeds netter naar beneden. Aangezien het best wel koud was, hadden we wel zin in een warme chocolademelk. Nadat we weer opgewarmd waren, zijn we weer naar de Ettelsberg gegaan. In plaats van de steile pistes (vond Dilana) namen we het pad naar beneden. Dit ging prima, tot het pad uit ijs, stenen en asfalt bestond… Een beetje gek, want dan ga je óf alle kanten op óf je staat ineens stil. Terwijl Eveline even stopte om een mooie uitzichtfoto te maken, lag Dilana op de grond. Op dat moment gleed ook Caroline uit en kwam voorovergebogen tot stilstand. De man achter haar kon ook niet meer remmen en gleed met z’n ski’s tussen haar ski’s en eindigde op Caroline haar rug. Een mooi tafereel! Gelukkig begon een klein stukje verder de piste weer, waar gelukkig voldoende sneeuw lag.
Na nog een paar keer de pistes helemaal links van de Ettelsberg gedaan te hebben, begon Dilana weer wat moe te worden. Vermoeide benen betekent vaker vallen en dus tijd om te stoppen. Het was ook al vier uur geweest, dus we hadden er al een aardige dag op zitten. Terwijl Caro en Dilana beneden wat zijn gaan eten en drinken, is Eveline weer het hele gebied door gegaan om de auto te halen. Lift omhoog, piste naar beneden, stukje klunen, in de rij, lift omhoog, bospad naar beneden… Het duurde wel even voordat Eveline weer in Ritzhagen was. Eenmaal aangekomen aan de juiste kant, kon zij wel helemaal door skiën tot aan de kofferbak van de auto. Dat is dan wel weer luxe!
Vervolgens reed Eveline met de auto naar Caroline, die in de après ski bar aan het opwarmen was. Even later hebben we de huurski’s terug gebracht, wat aanzienlijk sneller ging dan ski’s halen, en reden we terug naar het hotel. Daar hebben we ons omgekleed en de laatste spullen in de auto gedaan. Daarna reden we naar het dorpje. Willingen ziet er echt super gezellig uit! Helaas waren wel de winkels allemaal dicht, maar de restaurants waren wel open. We ploften neer bij een pizzeria, die fantastische pizza’s had, maar een enorm chagrijnige ober. Je kunt niet alles hebben. Scheelt in ieder geval een fooitje! Toen we terug liepen naar de auto, was het zachtjes aan het sneeuwen. Nog even snel tanken en toen reden we weer richting Nederland. Dilana was doodop en heeft de hele rit geslapen. Gelukkig konden we goed door rijden en waren we na 3,5 uur rijden in Rotterdam.
We kijken terug op een super leuk weekend. Dilana is nu ook besmet met het wintersport virus en heeft al meerdere keren gevraagd: “Gaan we volgend jaar weer?” Daar zeggen Eef en Caro natuurlijk geen nee tegen!
Dilana vroeg of we een andere piste konden gaan doen en daarom namen we het bospad richting de Hoppernkopf. Deze piste was een beetje ijzig en daardoor ook wat lastiger, maar uiteindelijk kwam ze hier ook weer met mooie bochtjes beneden. Caroline had ook de smaak weer goed te pakken en skiede ook steeds netter naar beneden. Aangezien het best wel koud was, hadden we wel zin in een warme chocolademelk. Nadat we weer opgewarmd waren, zijn we weer naar de Ettelsberg gegaan. In plaats van de steile pistes (vond Dilana) namen we het pad naar beneden. Dit ging prima, tot het pad uit ijs, stenen en asfalt bestond… Een beetje gek, want dan ga je óf alle kanten op óf je staat ineens stil. Terwijl Eveline even stopte om een mooie uitzichtfoto te maken, lag Dilana op de grond. Op dat moment gleed ook Caroline uit en kwam voorovergebogen tot stilstand. De man achter haar kon ook niet meer remmen en gleed met z’n ski’s tussen haar ski’s en eindigde op Caroline haar rug. Een mooi tafereel! Gelukkig begon een klein stukje verder de piste weer, waar gelukkig voldoende sneeuw lag.
Na nog een paar keer de pistes helemaal links van de Ettelsberg gedaan te hebben, begon Dilana weer wat moe te worden. Vermoeide benen betekent vaker vallen en dus tijd om te stoppen. Het was ook al vier uur geweest, dus we hadden er al een aardige dag op zitten. Terwijl Caro en Dilana beneden wat zijn gaan eten en drinken, is Eveline weer het hele gebied door gegaan om de auto te halen. Lift omhoog, piste naar beneden, stukje klunen, in de rij, lift omhoog, bospad naar beneden… Het duurde wel even voordat Eveline weer in Ritzhagen was. Eenmaal aangekomen aan de juiste kant, kon zij wel helemaal door skiën tot aan de kofferbak van de auto. Dat is dan wel weer luxe!
Vervolgens reed Eveline met de auto naar Caroline, die in de après ski bar aan het opwarmen was. Even later hebben we de huurski’s terug gebracht, wat aanzienlijk sneller ging dan ski’s halen, en reden we terug naar het hotel. Daar hebben we ons omgekleed en de laatste spullen in de auto gedaan. Daarna reden we naar het dorpje. Willingen ziet er echt super gezellig uit! Helaas waren wel de winkels allemaal dicht, maar de restaurants waren wel open. We ploften neer bij een pizzeria, die fantastische pizza’s had, maar een enorm chagrijnige ober. Je kunt niet alles hebben. Scheelt in ieder geval een fooitje! Toen we terug liepen naar de auto, was het zachtjes aan het sneeuwen. Nog even snel tanken en toen reden we weer richting Nederland. Dilana was doodop en heeft de hele rit geslapen. Gelukkig konden we goed door rijden en waren we na 3,5 uur rijden in Rotterdam.
We kijken terug op een super leuk weekend. Dilana is nu ook besmet met het wintersport virus en heeft al meerdere keren gevraagd: “Gaan we volgend jaar weer?” Daar zeggen Eef en Caro natuurlijk geen nee tegen!
-
26 Februari 2018 - 12:15
Anne-Louise:
Top -
27 Februari 2018 - 09:27
Ton Van Wouw:
Hoi Eveline, Caroline en Dilana! Wat een leuke reis hebben jullie gehad!
Knap dat jullie zoveel activiteiten in een weekend kunnen persen!
Ik heb genoten van de verslagen en de foto's en kijk dan ook met belangstelling uit naar je volgende verslag!!
Groetjes, Ton.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
