Skiën, met een lach en een traan!

Na een prima nacht verschenen we fris en fruitig aan het ontbijt. Fris vooral ook omdat we vanaf onze appartement(sgebouw) eerst naar buiten moesten om bij de ontbijtzaal te komen. Buiten was het -8?C! Het ontbijt was echt super uitgebreid; van gebakken ei tot aardappelwedges, van muesli tot fruit en van broodjes tot taartjes. Lekker! Even later sprongen we gehuld in kleurrijke skipakken in de auto en reden we naar de skipiste in Willingen. De omgeving blijkt hier hartstikke mooi te zijn! Besneeuwde heuvels enzo, dat hadden we gister in het donker niet gezien!

Een paar minuten later hadden we de auto geparkeerd en liepen we naar de skiverleih. Overal zitten verhuurbedrijven, maar de ene rij nog groter dan de andere. Ergens toch maar naar binnen op hoop van zegen. Het uitreiken van de schoenen ging vrij snel, bij de ski's was het al wat langer wachten, maar de rij om te mogen betalen… pfff! Even later liepen we met onze ski's naar de skilift. Eerst maar eens een skipas kopen. Klinkt als een eenvoudige opgave, maar de rij was groter dan de rij bij een doorsnee Efteling attractie… Terwijl Dilana een paar keer omhoog liep en op haar ski's naar beneden gleed, gaf Eveline haar wat tips en stond Caroline in de rij. Drie kwartier later had Caro eindelijk de skipassen. Pfff! We liepen met onze ski's naar de Dorfwiese, een beginners afdaling. Op de piste was het niet enorm druk, maar de rij bij de Unterer Wilddieblift was ook weer van Efteling formaat. Pfff! Ondertussen was het van strakblauw-helder veranderd naar grijs-bewolkt en waaide het behoorlijk. Best een beetje koud dus! Ondanks dat zijn we met de paddestoelenlift omhoog gegaan en zonder te vallen ook alle drie boven aangekomen. Dilana vond het allemaal een beetje spannend, maar kwam met hulp van ski juf Eveline goed beneden. Elke afdaling ging steeds beter! Zelfs bochtjes maken ging steeds beter! Ook Caroline had de slag aardig te pakken en kwam netjes beneden.

Na een aantal afdalingen hadden we dorst en zijn we wat gaan drinken. De heiße Schokolade was erg lekker! Nadat we allemaal naar de wc waren geweest - ook dit ging uiteraard weer gepaard met een lange rij - wilden we naar de stoeltjeslift bij Ritzhagen. Helaas was deze niet op loopafstand en besloten we de cabine naar de Ettelsberg te nemen, met een huilende Dilana als gevolg. Veel te hoog en veel te steil, vond ze. We namen dan ook niet de rode Seilbahnpiste naar beneden, maar de blauwe Familienabfahrt. Dat deze vervolgens ook op een rode piste uit kwam, was jammer, vooral voor Dilana, die doodsbang op haar ski's stond. Na flink geploeter en een lach en een traan kwamen we beneden uit en staken we door naar de Sonnenhang. Dilana werd weer helemaal vrolijk en gleed met mooie bochtjes over de oefenweide. Eveline was ondertussen bij de Sonnenlift omhoog gegaan, om te concluderen dat deze misschien toch wel iets te steil was voor Dilana. We kregen het advies om bovenin het bospad te nemen en door te steken naar Ritzhagen. Dat bleek een goede keuze! Het bospad was leuk, de piste bij de Ritzhagen was leuk én er was een stoeltjeslift! Ondertussen was het ook weer stralend weer en hadden zowel Dilana als Caro de slag weer helemaal te pakken. Genieten!

De tijd ging snel en het was alweer vier uur geweest. Eveline besloot terug te skiën naar de Ettelsberg om de auto op te halen, terwijl Caroline en Dilana nog een paar keer de stoeltjeslift deden. Eveline nam nog een keer de cabine omhoog en kwam collega Cindy tegen. Toeval! Aan het einde van de middag reden we weer terug naar ons hotel, waar we moe maar voldaan aan kwamen. Relaxen, eten, bij het zwembad gekeken, spelletje spelen… de avond was snel voorbij! We kijken terug op een leuke eerste dag! Op naar morgen!