Wandelen op de Füssener Jöchle
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
23 December 2021 | Oostenrijk, Grän
Onze eerste activiteit van vandaag: checken wat de staat van onze auto(banden) was. Terwijl Gerben naar de garage liep, deed Eveline nog een spelletje "Zoek dezelfde!" (lees: Memory) met Kiki. De auto bleek na 15 minuten klaar te zijn en weer mee naar huis te kunnen. Fijn! Even later reden we dan ook weer naar Grän, waar we de gondel naar de Füssener Jöchle namen. We hadden een leuke en korte wandeling gezien op internet, met een "Sonnenpanoramahut" als prachtig uitkijkpunt. Eenmaal boven bij het bergstation, werden we bijna weggeblazen door de wind en de rondstuivende sneeuw. Omdat we eigenlijk nergens anders naar toe konden dan de panoramaroute te lopen, hadden we Kiki warm aangekleed: buff tot over haar neus, zonnebril ervoor, muts er bovenop. En zo ging het prima! We hadden de slee meegenomen en begonnen onze klimtocht naar boven. De route werd als "leicht" aangemerkt - waarschijnlijk vanwege de korte afstand - maar de berg omhoog was behoorlijk steil! We liepen verder en verder, genoten van het immense 360 graden uitzicht en kwamen toen bij een lift uit. Maar... dan hebben we de draaibare Sonnenpanoramehut gemist. Hoe kan je een hut missen? Even later viel het kwartje... het was geen hut, maar een hoed! De grootste, draaibare hoed van de Alpen. Ja, die hadden we wel gezien... We draaiden ons weer om en daar zagen we de Gamskopf, een geweldig uitkijkpunt op 1890 meter. Vanaf hier heb je een fantastisch uitzicht op de omliggende bergen én meren. Rodelend gingen Eveline en Kiki de heuvels weer af en maakten een stop bij de hoed. Omdat de hoed gedeeltelijk in de sneeuw zat, kon hij niet draaien. Het uitzicht was wel heel mooi! Kiki wilde daar lekker in de sneeuw spelen. In de sneeuw vallen, Langoor begraven en uitgraven, sneeuwballen gooien. Heerlijk! Vervolgens gingen we met hoge snelheid weer naar beneden en kwamen we uit bij de Sonnenalm, met wederom een indrukwekkend uitzicht.
Na een lekkere lunch namen we weer de gondel naar beneden. Omdat Kiki graag nog even wilde sleeën, hadden we een nieuw plan bedacht. Kiki en Eveline zouden met de slee naar Tannheim gaan, terwijl Gerben de auto 'thuis' bracht en ons tegemoet zou komen lopen. Het eerste gedeelte ging goed: we namen een stukje van de skipiste naar beneden op de slee en ook nog een stuk van de kinderweide. Vanaf daar wilde Eveline de slee trekken, maar er waren geen besneeuwde wandelpaden. Geen probleem, volgens de kaart moesten we een klein stukje verder om bij het wandelpad naar Tannheim te komen. Dat klopte, alleen daar lag geen sneeuw. Kiki vond het geen probleem en liep enthousiast mee. Toen we eenmaal bij de langlaufloipes waren, was er nog steeds geen besneeuwd wandelpad, terwijl Gerben wél ergens over de sneeuw naar ons toe liep. Puntje bij paaltje liepen Kiki en Eveline door over het geasfalteerde wandelpad en Gerben probeerde bij ons te komen. Dit betekende wel het doorkruisen van een beekje via een besneeuwde boomstam. Toen we elkaar weer hadden gevonden, wilde Kiki een sneeuwpop maken. Omdat het geen goede 'plaksneeuw' is, werd het weer een soort sneeuwmonster met ogen, neus, een mond en knopen. We liepen weer verder en besloten toch maar te gaan wandelen tussen de loipes. Hoewel dit eigenlijk niet mag, werd er niemand boos op ons. Een hele tijd later kwamen we aan in Tannheim. Kiki zag de speeltuin en wilde daar nog wel even spelen. Later in de middag liepen we terug naar ons huisje. Kiki op haar laatste restje energie. Die had aardig wat kilometers in de benen zitten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
