Rendieren, sneeuwschoenlopen en Noorderlicht

Dinsdag 14 december 2014
Vandaag weer een nieuwe dag met stralend weer! Helaas heeft Jeanny slecht geslapen en vertoont wat buikgriepverschijnselen. Gelukkig kon ze met de nodige pillen toch gewoon mee. Vandaag stond in het teken van de rendieren. Eerst naar de rendierenfarm, extra warm aangekleed en vervolgens een korte uitleg over het “besturen” van een rendier. Wij waren zo slim geweest om de vier voorste rendierenslede te pakken, zodat we nog meer konden genieten van het uitzicht. Het uitzicht was ook echt adembenemend! Opkomende zon, besneeuwd landschap, blauwe lucht met rode gloed en superschattige rendieren. Genieten! Grappig dat we allemaal een compleet ander rendier hadden. Gerbens rendier was super lief, Eveline haar rendier was een beetje lui, Jeanny’s rendier was een bumperklever en Bas zijn rendier was nieuw in de groep en probeerde Bas een beetje uit. Na een flink stuk lopen en rennen maakten we een stop bij een rendierenfarm, waar we de jongen rendieren gevoerd hebben. Vervolgens reden we verder door echt de prachtigste stukken natuur. Witte open velden, oranje zon… Alleen maar genieten! Na was originele spring- en duikfoto’s en filmpjes reden we door naar onze lunchplek. Gezellig in een hut met vuur lekker opwarmen. Deze keer kregen we lekkere worstjes op een stok, zodat we deze zelf konden garen boven het vuur. Na de worstjes volgden voor ons uiteraard nog een aantal marshmallows! De lunch bestond uit een brei met veel vis en andere niet nader te benoemen zeer vette ingrediënten (“dat houdt je warm”), maar vond niet iedereen even lekker. Jeanny omdat ze al moest overgeven bij het idee dat ze moest eten, Gerben bij het ruiken van de vis en Eveline bij het proeven van de vis. Gelukkig was er ook brood en warme chocolademelk, zodat de lunch uiteindelijk best aantrekkelijk was. Na nog een korte cursus lasso werpen (lees: hoe vang je een rendier) mochten we zelf ook nog even lasso werpen. Eveline heeft hem zelfs twee keer raak gegooid! Vervolgens weer verder door de sneeuw en de ondertussen ondergaande zon. Deze keer kleurde de lucht rood-roze-paars op, wat echt nóg mooiere plaatjes oplevert! Bij terugkomst op de farm nog even een uitleg over het leven van de rendier en het in ontvangst nemen van ons “reindeer drivers license”. Snel terug naar ons huisje, waar Jeanny lekker naar bed kon. Gelukkig heeft ze de hele dag toch nog mee kunnen doen!

Gerben en Eveline zijn ondertussen op zoek gegaan naar het restaurant wat in de buurt van de skipiste (en dus ook ons huisje) zou moeten zijn. Op weg naar de skipiste kwamen ze twee sleetjes tegen (de tubes waren immers al gesneuveld…) en hebben ze eerst twee keer de berg opgelopen en naar beneden gesuisd. Gerben eindigde de eerste keer halverwege de piste in de berm en bij de tweede poging ging zijn slee zonder hem naar beneden. Na even zoeken kwamen ze het restaurant tegen en besloten terug te gaan naar het huisje. Na het opslaan van de foto’s, een warme douche en een spelletje, zijn Gerben, Bas en Eveline naar het restaurant gelopen voor een lekkere “Moose burger”. Super lekker! Tevens de Noorderlicht kans van vanavond gecheckt (aangezien we het noorderlicht nog steeds niet gezien hebben…). Als het helder wordt, is er wel een kans dat we het nog gaan zien vandaag. Dus… naar huis, was spelletjes doen en dan maar weer naar buiten. Op zoek naar het Noorderlicht!

Woensdag 15 januari 2014
Hmm… Gisteravond geen Noorderlicht meer gezien. We hebben wel midden op een bevroren meer gezeten en foto´s gemaakt. Helaas, niet eens een groene waas…

Vandaag voelde Jeanny zich alweer wat beter en kon dus mee met het sneeuwschoenlopen. Wat ongelooflijk stoer is dit! Iets dat lijkt op tennisrackets bind je onder je schoen, een paar stokken in je hand en vervolgens je route zoeken door de sneeuw. Overal kun je overheen, langs, doorheen, onderdoor… Eerst zijn we een flink stuk naar boven gelopen en kwamen daarbij allemaal mooie ijspegels van meters lang tegen. Deze hingen aan een soort van grot, waar we even binnen konden kijken. Bij terugkomst naar het pad, was Eveline haar been even kwijt. Deze zat dubbel en was verstopt onder een meter sneeuw. Hoe hoger we kwamen, hoe mooier het uitzicht werd. De schitterende gloed over een besneeuwd naaldenbos, geeft echt een mystieke sfeer. Na een korte stop met soort thee en een snack, zijn we onze eigen route gaan zoeken naar een stapeltje hout boven op de top. Hier hebben we back to basic geluncht: met een sneeuwschep een kuil graven voor het kampvuur, met een bijl boomstammetjes hakken, stokken zoeken om de ketels boven het vuur te hangen, rendierenhamburgers op de grill leggen, water koken door sneeuw te laten smelten, met de sneeuwschep een bankje creëren… Uiteraard wel Westerse marshmallows, warme chocolademelk en ketchup voor op de hamburgers!

Vervolgens gingen we weer terug naar beneden. Deze tocht was super gaaf! Springen en glijden van enkele meters hoogte, je eigen weg zoeken door het witte bos, genieten van de opkomende maan, het wegzakken in een wak (vraag Jeanny maar!), een stap zo groot maken dat je in een spagaat komt (vraag Eveline maar!), hardcore naar beneden racen dat je stokken breken (vraag Gerben maar!) en drie keer rondjes lopen om dezelfde boom (vraag Bas maar!). Gelukkig was er genoeg Hansaplast om iedereen weer op te knappen ;-) Vlak voor het einde zei Marry tegen de groep dat ze nog een leuke uitdaging had: sneller een heuvel op rennen zonder sneeuwschoenen en stokken dan Marry met complete sneeuwschoenloopuitrusting. Gerben en Eveline gingen uiteraard deze uitdaging aan. En… ze wonnen! Uiteraard! En dit is natuurlijk ook vastgelegd met de camera. Als beloning mochten zij dezelfde heuvel af met een sleetje. Leuk leuk leuk!

Snel terug naar het appartement voor een pizza alvorens de warme kleding weer aan te trekken voor de noorderlichtsafari. Het was inmiddels alweer afgekoeld tot min 27 graden, dus volledig ingepakt stapten ze in een tunturi. Dit is een soort arrenslee achter een sneeuwscooter. De tocht de heuvel op was vergelijkbaar met een attractie in de Efteling: zigzaggend en hobbelend een route volgen door een wit sprookjesbos. Boven op de berg was alles wit: de bomen zijn niets anders dan witte versiersels. Vanaf het hoogste punt had je een mooi uitzicht op Salla, maar het Noorderlicht was nergens te vinden. Wel was de Russische grens in zicht. Een stukje verder zijn we neergestreken in een hutje met vuur, worstjes, koekjes en warme chocolademelk. Hier hebben we op de camera het Noorderlicht vast kunnen leggen (lees: een groene streep), maar met het blote oog was werkelijk NIETS te zien. Jammer… maar de tocht was wel super stoer! Jeanny voelde zich weer beroerd, dus die is weer lekker het bed in gekropen, terwijl Gerben en Eveline nog een biertje pakken. Zo nog even een laatste check of het Noorderlicht écht niet te zien is en dan weer lekker naar bed! Morgen staat de huskysafari op het programma. Dit betekent vast veel snelheid, geblaf en wederom prachtige plaatjes!