Duinen van Maspalomas en Caldera de Bandama
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
06 November 2020 | Spanje, Maspalomas
De dag begon vroeg. Het was vijf uur ’s morgens, toen Kiki stond te springen in haar bed. Dan zit er niets anders op dan opstaan. Eenmaal aangekleed pakten we de auto en reden we naar de zandduinen van Maspalomas. We parkeerden onze auto, liepen om het grote RIU hotel heen en zagen daar de immense zandduinen. We liepen het zand op, maar al snel werden we volledig gezandstraald omdat het flink hard waait. We liepen één duin op – het uitzicht was wel heel mooi! – maar door de hoeveelheid zand in ons gezicht zijn we snel terug gegaan naar de auto. Vandaag is geen goede dag om door de duinen te banjeren. We reden vervolgens verder naar Playa de las Meloneras in Maspalomas. Eveline en Kiki gingen alvast de auto uit op zoek naar het strand, terwijl Gerben een parkeerplek zocht. Het strand was snel gevonden, maar vanwege de harde wind was het hier ook niet fijn om te zijn. We liepen over de lange boulevard naar de vuurtoren van Maspalomas, waar we getrakteerd werden op een paar zandsculpturen. Vervolgens werden Eveline en Kiki weer opgepikt door Gerben, die geen parkeerplek kon vinden. Op naar plan C.
Eenmaal terug in ons eigen dorpje, liepen we hier het strand op. “Ons” strand ligt in een andere richting dan het strand bij Maspalomas en in de luwte van de restaurants was het inderdaad beter vertoeven. Terwijl Kiki achter de bal aan rende, genoten wij van het zonnetje. Toen Kiki uitgeraasd was, liepen we terug naar ons appartement. Kiki was moe en viel snel in slaap. Terwijl Kiki lekker lag te slapen, lagen wij in de zon op ons zonneterras. Heerlijk! Toen Kiki weer wakker was, zijn we naar de Bandama-krater gereden, in het oosten van Gran Canaria. Na een groot gedeelte over de snelweg reden we over de bochtige weg omhoog naar de 570 meter hoge top van de Pico de Bandama, een dode vulkaan. Vanaf hier hadden we een mooi uitzicht op de groene hellingen, de bewoonde gebieden in het noorden, de zee in het oosten en de Caldera de Bandama. Deze krater is 220 meter diep en heeft een doorsnede van een kilometer, waarmee het één van de grootste kraters ter wereld is. Vervolgens reden we weer een stukje naar beneden en liepen we een stuk over de kraterrand. Op de vruchtbare grond groeien allerlei groene planten en cactussen. Een heel mooi gezicht!
Ondertussen hadden we wat trek gekregen en reden we naar een dorpje aan de kust. Helaas waren de meeste restaurants hier gesloten (vanwege corona) of gingen sluiten (want 17.00 uur is een logische sluitingstijd…). Gelukkig was er wel een speeltuin! Uiteindelijk reden we weer terug naar ons eigen dorpje en gingen op zoek naar een pizzeria. Helaas, ook deze was gesloten (zoals veel winkeltjes en restaurants hier), maar uiteindelijk vonden we een restaurant bij het strand waar we heerlijk hebben gegeten. Een prima afsluiting van de dag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley