De laddertjeswandeling in Rochehaut
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
04 Juni 2019 | België, Rochefort
Na een goede nacht werd Kiki wakker en begon te huilen. Nadat ze haar fles had gedronken, huilde ze weer. Dat was dus snel ontbijten en snel vertrekken. Auto rijden helpt meestal wel. Gelukkig was ze al in slaap gevallen voordat we de auto ingeladen hadden. Fijn! Nu de parkeergarage nog uit. Het was de parkeergarage van het hotel en ze hadden nog gezegd dat hij vrij klein en krap was. Inparkeren was al een uitdaging, maar er weer uit… Nu zijn parkeren en parkeergarages sowieso niet zo ons ding. Uit het vak was geen probleem, maar de bocht om weer naar boven te rijden was zó smal. Nu is onze auto groot, maar gezien de tapijten die op de wand waren gelijmd hebben meer auto’s hier last van gehad. Met 4 centimeter aan de linkerkant en 3 centimeter speling aan de rechterkant is het ons gelukt. Ik geloof wel dat we hier tien minuten mee bezig zijn geweest!
Eenmaal op de weg verliep onze reis voorspoedig. We reden weer naar de Belgische Ardennen en maakten een stop bij Rochehaut, een dorp aan de rivier de Semois. We hadden de Promenade des Echelles op de planning, beter bekend als de laddertjeswandeling. Op het bord in het dorp werd deze route bestempeld met “AR”: af te raden aan gevoelige personen, de gradatie die ná “M” (moeilijk) komt. We zijn benieuwd. We hebben vooral goede verhalen over deze route gehoord en we houden wel van een beetje uitdaging!
De route begon makkelijk over een landweggetje en vervolgens een breed bospad. Vervolgens werd het een smal bospaadje en ook daar stond weer de tekst “Gevaarlijke wandeling af te raden aan gevoelijge personen”. Precies in deze spelling ook. Kom maar op! Na kleine stukjes klimmen en dalen kwam er een flinke daling in de route. Soms stappend, soms klimmend en springend, daalden we af naar de Semois. Uiteraard met steeds een mooi uitzicht op de vallei. Het was uitdagend, maar goed te doen. Zelfs met Kiki in de draagdoek. Eenmaal beneden liepen we een stukje langs de rivier, om vervolgens weer onder de bomen door te lopen. En toen begon het ineens te regenen. Huh? Dit was niet voorspeld toch? En zo niet handig op deze route! Gelukkig viel het mee en bleven wij droog onder de bomen. Toen het droog was had Kiki ook haar fles op en liepen we weer door. Toen begon pas het echte klimmen! Donkey gear aan en gaan! Steil omhoog over bospaadjes, soms over rotsblokken of boomwortels en… uiteindelijk ook de laddertjes! Dan daalden we weer stukjes af en klommen we weer omhoog. Het was bijna 30 graden, dus het was flink zweten! Maar wat een leuke wandeling! Het is maar 5 kilometer, maar we hebben er (met pauze) toch bijna 3 uur over gedaan. Echt een aanrader voor iedereen die wel van een beetje spanning en uitdaging houdt!
Nadat we boven nog een lekker drankje hebben gedronken met uitzicht op de vallei, zijn we naar Rochefort gereden. We hadden hier een kamer geboekt in het hotel “La Malle Poste”. Wat een gebouw! Het is een 17e-eeuwse herenhuis met Franse tuin en terras, een sauna, hamam, zwembad en fitnessruimte. Op onze kamer hebben we een bubbelbad. En… de echte topper is de indrukwekkende wijnkelder, in originele staat. Met héél veel wijn. Heel gaaf! Omdat voor opa & oma vandaag ook de vakantie is begonnen, zijn ze met de caravan deze kant op gegaan en hebben we ’s avonds met z’n allen gegeten in een restaurant om de hoek. Erg gezellig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
