Hinterriss, 14 juni 2015

Vol enthousiasme stonden we op toen vanmorgen de wekker ging. De koffers waren gisteravond al gepakt, dus na een frisse douche hoefden we alleen nog de spullen in de auto te zetten. Om kwart voor 9 vertrokken we richting Oostenrijk. Met anderhalf uur waren we in Duitsland, waar we genoten van de zon en de warmte. De thermometer gaf gewoon 29 graden aan! Na een ontbijtje bij een wegrestaurant reden we vrolijk weer verder. Het was niet zo druk op de weg, alleen werden we wel een beetje dol van alle wegwerkzaamheden. Rond het middaguur hebben we nog een stop gemaakt bij de Burger King voor een goede lunch en vervolgens reden we verder richting München. Net voorbij München zij onze Mazzie dat we de snelweg af moesten, terwijl we nog ruim een uur te gaan hadden. Via leuke Duitse dorpjes en groene landschappen reden we van landweg naar landweg. Toen we ons 45 minuten rijden afvroegen of we al in Oostenrijk waren, passeerden we net het bordje "Austria 1 km". Aha. Ondertussen zagen we de mooiste meren, rivierbeddingen, beekjes en kleine watervalletjes. Eveline sprong telkens de auto uit om dit allemaal vast te leggen.

Toen Mazzie aan gaf dat we onze eindbestemming hadden bereikt (we hadden slechts een dorpje ingevoerd als eindbestemming...), vroegen we ons af waar ons gasthof eigenlijk was. We hadden weinig keuze; er was maar één weg en we besloten dan ook deze te volgen. We reden door prachtige alpenweides gevuld met koeien en met uitzicht op de bergtoppen. Wow! Zo mooi hier! Maar toen werd onze weg gesperd, en wel door een paar koeien. Ze zagen er niet dat ze opzij ging, dus besloot Eveline maar wat foto's van ze te maken. Als tegenprestatie (of wraak?) ontvingen we van één van de koeien een gratis autowasbeurt. Met z'n tong werd onze motorkap en voorruit grondig gereinigd. Toen Eveline uiteindelijk de auto uit stapte en een gekke sprong maakte, schrokken de koeien dat ze hard weg renden. En toen reden we weer verder. Na uiteindelijk nog zo'n 30 minuten rijden vanaf onze officieuze eindbestemming, kwamen we bij het einde van de weg. Gelukkig bleek hier ook het Gasthof Eng te zijn.

Van de receptioniste, welke gekleed was in traditionele Oostenrijkse kledij (wat Gerben bijzonder kan waarderen...), kregen we onze sleutel. Kamer 22 op de 3de verdieping. Een schattige kamer met stapelbed en rood-wit-geruite dekbedden. Leuk! Na nog wat foto's van de omgeving gemaakt te hebben, gaan we nog een filmpje kijken en naar bed. Een goed begin van de vakantie!