Mountainbikeroute op een stadsfiets
Door: Gerben & Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
17 Juni 2018 | Noorwegen, Sandefjord
De weersvoorspellingen voor vandaag waren goed, dus leek het ons leuk om een fietstocht te gaan maken. Gerben had een leuke mountainbikeroute gevonden vanaf Sandefjord, die een stuk landinwaarts ging. Op de camping waren geen fietsen en de campingbaas gaf aan dat het waarschijnlijk ook in de stad niet mogelijk was om fietsen te huren. “Iedereen neemt gewoon z’n eigen fiets mee…” Lekker dan, wij dus niet. Eveline had via internet toch een ‘sykkelutleie’ gevonden, dus toch maar eens proberen. We hadden geluk! Bij dit hotel verhuurden ze inderdaad fietsen en ze hadden er nog precies twee! Het waren dan wel stadsfietsen, maar oké. Een fiets is een fiets. Zelfs als de helft van de versnellingen niet werkt, de fietsbel is afgebroken en de koplamp op kwart voor zeven hangt.
Eveline had in haar mandje – want ja, zo hoort dat bij een stadsfiets! – de telefoon met de route liggen. Het eerste stukje was goed te volgen; gewoon fietsen over slingerende geasfalteerde wegen. Toen we vanaf de hoofdweg rechtsaf sloegen, bleken we al te ver te zijn. Maar er was toch geen weg eerder geweest? We fietsten terug en zagen het bospaadje waar we in moesten. Een bospad van grind, gras, wortels en keien. Leuke route! Al zou een mountainbike hier iets handiger zijn… Trillend, stuiterend en glijdend kwamen we uiteindelijk weer op een ‘weg’ uit. Deze weg was eigenlijk niets meer dan een bandenspoor van grind, maar toch. Dat is alweer beter te doen dan een bospad. Ook het feit dat onze fietsen één handrem (voor) en een achteruittraprem (achter) hadden maakten het allemaal nog wat uitdagender! Wel kwamen we op de mooiste plekjes! De omgeving is ontzettend groen hier en lekker heuvelig. Dat leverde mooie vergezichten op! Zeker als je daar doorheen een slingerende weg ziet lopen en schattige meertjes ziet.
Onze route bleef een combinatie van asfalt, grind en bospaadjes. Af en toe weken we bewust af van de route om niet steeds maar over de meest onmogelijke paadjes te gaan, maar soms hadden we geen keuze. En ook het asfalt was uitdagend, omdat we alleen maar heuvel op en heuvel af gingen. Het werd een flinke workout! Gelukkig kwamen we ook op mooie plekjes om te picknicken. Al met al was het gewoon een ontzettend leuke route, zelfs op een stadsfiets! Na 46 kilometer kwamen we weer aan in Sandefjord.
Eveline wilde nog even een rondje door de haven maken. Er bleek een evenement te zijn; een groot beachhandbal toernooi. Leuke sport om naar te kijken! Na ons rondje door de haven hebben we de fietsen terug gebracht, hebben we een ijsje gehaald en zijn we weer bij Kurbadhagen neergeploft om voetbal te kijken. Duitsland – Mexico deze keer; uiteraard zijn wij voor Mexico; de Mexicaan Lozano is onze grote favoriet bij PSV! We werden vergezeld door een hele groep Mexicanen (of Noren met iets van Mexicaans bloed), dus er hing weer een gezellige sfeer. Zeker nadat Lozano gescoord had en Mexico uiteindelijk won!
’s Avonds zijn we weer terug gereden naar de camping en hebben we lekker gegeten. Het kookstelletje bevalt nog steeds prima! De rest van de avond hebben we lekker buiten een boekje gelezen. Wel als een mummie in een fleecedeken gewikkeld, maar toch. Die zonnestralen zijn heerlijk!
Eveline had in haar mandje – want ja, zo hoort dat bij een stadsfiets! – de telefoon met de route liggen. Het eerste stukje was goed te volgen; gewoon fietsen over slingerende geasfalteerde wegen. Toen we vanaf de hoofdweg rechtsaf sloegen, bleken we al te ver te zijn. Maar er was toch geen weg eerder geweest? We fietsten terug en zagen het bospaadje waar we in moesten. Een bospad van grind, gras, wortels en keien. Leuke route! Al zou een mountainbike hier iets handiger zijn… Trillend, stuiterend en glijdend kwamen we uiteindelijk weer op een ‘weg’ uit. Deze weg was eigenlijk niets meer dan een bandenspoor van grind, maar toch. Dat is alweer beter te doen dan een bospad. Ook het feit dat onze fietsen één handrem (voor) en een achteruittraprem (achter) hadden maakten het allemaal nog wat uitdagender! Wel kwamen we op de mooiste plekjes! De omgeving is ontzettend groen hier en lekker heuvelig. Dat leverde mooie vergezichten op! Zeker als je daar doorheen een slingerende weg ziet lopen en schattige meertjes ziet.
Onze route bleef een combinatie van asfalt, grind en bospaadjes. Af en toe weken we bewust af van de route om niet steeds maar over de meest onmogelijke paadjes te gaan, maar soms hadden we geen keuze. En ook het asfalt was uitdagend, omdat we alleen maar heuvel op en heuvel af gingen. Het werd een flinke workout! Gelukkig kwamen we ook op mooie plekjes om te picknicken. Al met al was het gewoon een ontzettend leuke route, zelfs op een stadsfiets! Na 46 kilometer kwamen we weer aan in Sandefjord.
Eveline wilde nog even een rondje door de haven maken. Er bleek een evenement te zijn; een groot beachhandbal toernooi. Leuke sport om naar te kijken! Na ons rondje door de haven hebben we de fietsen terug gebracht, hebben we een ijsje gehaald en zijn we weer bij Kurbadhagen neergeploft om voetbal te kijken. Duitsland – Mexico deze keer; uiteraard zijn wij voor Mexico; de Mexicaan Lozano is onze grote favoriet bij PSV! We werden vergezeld door een hele groep Mexicanen (of Noren met iets van Mexicaans bloed), dus er hing weer een gezellige sfeer. Zeker nadat Lozano gescoord had en Mexico uiteindelijk won!
’s Avonds zijn we weer terug gereden naar de camping en hebben we lekker gegeten. Het kookstelletje bevalt nog steeds prima! De rest van de avond hebben we lekker buiten een boekje gelezen. Wel als een mummie in een fleecedeken gewikkeld, maar toch. Die zonnestralen zijn heerlijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
