RIB-boot varen en roadtrippen door Hardangervidda
Door: Gerben & Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
14 Juni 2018 | Noorwegen, Eidfjord
Vannacht hebben we prima geslapen in onze cabin. Toen we wakker werden regende het heel hard, dus het was een goede keuze om de tent gisteravond niet meer op te zetten. We hadden lekker rustig aan gedaan en besloten om naar Eidfjord te rijden voor een lekkere brunch. Daar viel Eveline’s oog op een RIB-boot safari door de Hardangerfjord. Dat klinkt leuk! Helaas konden we niet mee met de tour van 12 uur, maar wel met de tour van 2 uur. We vulden onze tijd met boodschappen doen, wandelen, eten en het stadje bekijken.
Vervolgens werden we lekker warm aangekleed met een knalgeel pak en een reddingsvest. De gids liet op een kaart zien waar we allemaal naar toe gingen en waar we gingen stoppen. Dat klinkt goed! Samen met drie anderen liepen we naar de RIB-boot en vaarden we de haven uit. De snelheid werd langzaam opgevoerd en voor we het wisten schoten we met hoge snelheid over het water. Af en toe maakten we een stop bij een ‘bezienswaardigheid’, bijvoorbeeld een waterval of een waterkrachtcentrale. Ook vloog er een zeearend mét prooi vlak voor onze neus voorbij en zagen we geitjes op de rotsen. Zo gaaf dit! We pakten nog een paar flinke golfen, zodat we de lucht in vlogen en scheurden daarna weer terug naar de haven. Wat een fantastische ervaring!
We waren nog niet in de auto gestapt en het begon te regenen. Eigenlijk was het de hele ochtend nog best aardig weer geweest, zeker voor wat ze voorspeld hadden. Nu kwam de regen met bakken naar beneden, maar ach, we moeten toch nog een paar uur rijden naar onze volgende bestemming. Vandaag reden we de Nasjonale turistveger Hardangervidda, de route die dwars door het Hardangervidda nasjonalpark gaat. De Hardangervidda is de grootste hoogvlakte van Europa, waarvan het centrale gedeelte op een hoogte van 1400 meter ligt. Aan de randen liggen bergtoppen van 1900 meter hoogte en je hebt een mooi uitzicht op de gletsjer Hardangerjøkulen. Ondanks het slechte weer was het een prachtige route om te rijden! Heel ruig, veel rotsen en mossen, veel meren met ijsschotsen en vooral ook veel sneeuw. Onze route slingerde hier tussendoor. Prachtig!
Ook het gedeelte na de Hardangervidda was mooi. Het was een stuk groener, maar met ook nog steeds heel veel meren. Ook hier slingerde de weg vrolijk door het prachtige landschap. We vervolgden onze route naar het zuiden, terwijl we het landschap steeds wat zagen veranderen. Ook het weer werd steeds beter; er stond een flinke wind, maar de regen werd minder en de zon kwam zelfs een beetje door.
Om kwart voor 9 ’s avonds kwamen we op ons eindpunt van vandaag aan: een camping in Sandefjord, aan de zuidoostkust van Noorwegen. De receptie was al gesloten, dus zochten we zelf een mooi plekje. De volgende uitdaging was het opzetten van de tent. Niet te doen met windkracht 7… Gelukkig kwamen er wat buren hulp bieden, want onze tent leek meer op een parachute dan een tent. Overigens lukt het niet om de tent op te zetten op het door ons bedachte plekje, dus hebben we de tent een stuk verderop onder de bomen opgezet. Met hulp van een vriendelijke Noor stond de tent nog best snel. Terwijl Eveline bezig was met ‘de inrichting’, ramde Gerben de haringen in de grond. Ondankbaar werk, want de meeste haringen werden er net zo hard weer uit getrokken… Uiteindelijk is het gelukt en hebben we de auto voor de tent geparkeerd. Tijd om te eten! Het was ondertussen helemaal opgeklaard en niet eens heel koud, dus we konden lekker buiten blijven zitten. Hier gaan we ons de komende dagen wel vermaken! Als we niet wegwaaien dan, want er is windkracht 7-8 voorspeld…
Vervolgens werden we lekker warm aangekleed met een knalgeel pak en een reddingsvest. De gids liet op een kaart zien waar we allemaal naar toe gingen en waar we gingen stoppen. Dat klinkt goed! Samen met drie anderen liepen we naar de RIB-boot en vaarden we de haven uit. De snelheid werd langzaam opgevoerd en voor we het wisten schoten we met hoge snelheid over het water. Af en toe maakten we een stop bij een ‘bezienswaardigheid’, bijvoorbeeld een waterval of een waterkrachtcentrale. Ook vloog er een zeearend mét prooi vlak voor onze neus voorbij en zagen we geitjes op de rotsen. Zo gaaf dit! We pakten nog een paar flinke golfen, zodat we de lucht in vlogen en scheurden daarna weer terug naar de haven. Wat een fantastische ervaring!
We waren nog niet in de auto gestapt en het begon te regenen. Eigenlijk was het de hele ochtend nog best aardig weer geweest, zeker voor wat ze voorspeld hadden. Nu kwam de regen met bakken naar beneden, maar ach, we moeten toch nog een paar uur rijden naar onze volgende bestemming. Vandaag reden we de Nasjonale turistveger Hardangervidda, de route die dwars door het Hardangervidda nasjonalpark gaat. De Hardangervidda is de grootste hoogvlakte van Europa, waarvan het centrale gedeelte op een hoogte van 1400 meter ligt. Aan de randen liggen bergtoppen van 1900 meter hoogte en je hebt een mooi uitzicht op de gletsjer Hardangerjøkulen. Ondanks het slechte weer was het een prachtige route om te rijden! Heel ruig, veel rotsen en mossen, veel meren met ijsschotsen en vooral ook veel sneeuw. Onze route slingerde hier tussendoor. Prachtig!
Ook het gedeelte na de Hardangervidda was mooi. Het was een stuk groener, maar met ook nog steeds heel veel meren. Ook hier slingerde de weg vrolijk door het prachtige landschap. We vervolgden onze route naar het zuiden, terwijl we het landschap steeds wat zagen veranderen. Ook het weer werd steeds beter; er stond een flinke wind, maar de regen werd minder en de zon kwam zelfs een beetje door.
Om kwart voor 9 ’s avonds kwamen we op ons eindpunt van vandaag aan: een camping in Sandefjord, aan de zuidoostkust van Noorwegen. De receptie was al gesloten, dus zochten we zelf een mooi plekje. De volgende uitdaging was het opzetten van de tent. Niet te doen met windkracht 7… Gelukkig kwamen er wat buren hulp bieden, want onze tent leek meer op een parachute dan een tent. Overigens lukt het niet om de tent op te zetten op het door ons bedachte plekje, dus hebben we de tent een stuk verderop onder de bomen opgezet. Met hulp van een vriendelijke Noor stond de tent nog best snel. Terwijl Eveline bezig was met ‘de inrichting’, ramde Gerben de haringen in de grond. Ondankbaar werk, want de meeste haringen werden er net zo hard weer uit getrokken… Uiteindelijk is het gelukt en hebben we de auto voor de tent geparkeerd. Tijd om te eten! Het was ondertussen helemaal opgeklaard en niet eens heel koud, dus we konden lekker buiten blijven zitten. Hier gaan we ons de komende dagen wel vermaken! Als we niet wegwaaien dan, want er is windkracht 7-8 voorspeld…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
