Door de Caprivi strook
Door: Gerben & Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
18 Juni 2017 | Namibië, Katima Mulilo
Vanmorgen werden we gewekt toen het nog donker was door vogels. Heel veel vogels! De meest aparte geluiden kwamen voorbij! Vanuit ons kingsize bed konden we naar buiten kijken en zagen de zon achter de rivier opkomen. Wow! Het was de moeite waard om gewoon nog even in bed te blijven liggen om van dit tafereel te genieten! Na het douchen – waarbij we ook mooi uitzicht hadden – wandelden we naar het hoofdverblijf. Bij de bar mochten we ons ontbijt bestellen, bij de keuken konden we het ophalen en op het terras aan het water opeten. Goed begin van de dag! En ook de eieren smaakten erg goed!
We besloten een relax-dag te houden. Bij onze eigen treehouse hebben we een tijdje geschommeld in de hangmat, alvorens we weer naar de hoofdlodge gingen. Daar zijn we neer geploft op het zonneterras, met uitzicht op de Okavango. Boekje, drankje, genieten… Rond het middaguur zijn we toch maar weer in de auto gesprongen. Eerst weer getankt – wat slurpt dat ding! – en daarna verder naar het oosten. We passeerden de controlepost bij Bwabwata NP en reden door de Caprivi-strook. Op deze doorgaande weg mag je 120 km/uur, dus heel veel wildlife zal je hier niet spotten. Alhoewel, om de zoveel kilometer kom je wel een ‘pas op’-bord tegen… Pas op voor waggelende olifanten, pas op voor vliegende antilopen, pas op voor trage overstekende koeien, pas op voor jakhalzen… Was dat eigenlijk wel een jakhals? Misschien moet je wel oppassen voor hyena’s. Of voor allebei. Die koeien zijn we tegen gekomen, de rest niet. Ook hadden we deze keer overstekende varkens! Opvallend is wel dat door dit park, waar dus ook heel veel wild leeft, ook gewoon hutjes, scholen, kerken en picknickplaatsen staan. Zonder hek. De kleurrijk geklede mensen lopen langs de weg met water op hun hoofd, vers getapt uit de waterpomp. Komen de wilde dieren dan niet bij de weg? Langs de weg zagen we ook veel ‘brandjes’, waarschijnlijk om de grond weer vruchtbaar te maken of is het een alternatieve vorm om het onkruid kort te wieken?
Vlak voor Kongola gingen we van de weg af. We kwamen bij een hek met een stop-bord. Om bij onze lodge te komen, moesten we toch een permit hebben voor Bwabwata NP. Volgens Google Maps was het nog maar 15 kilometer naar de lodge. Eitje. Dachten we. We waren nog niet voorbij het bord en de weg werd één groot zand track. De duinen in Swakopmund waren er niets bij! Auto in de ‘donkey gear’ en rijden maar! Ons bakbeest zwabberde er weer vrolijk op los. Onderweg kwamen we een heleboel impala’s tegen. Een stukje verderop zagen we een sabelantilope. Vanuit de bosjes zag Eveline ineens een grijze staart. Wat was dat? Uhh… een kudde overstekende olifanten! We hebben hier gewoon een gamedrive naar de camping! Een stukje verder zagen we drie pumba’s, waarvan één kleintje. Schattig! Een half uur later kwamen we aan bij Nambwa Tented Lodge. Er was niemand bij de receptie, dus zijn we maar gewoon ergens gaan staan. We hebben een mooi plekje aan het water, met ook weer fantastisch uitzicht! Dat er ook hippo’s in het water zitten en olifantenpoep op onze plek ligt nemen we maar voor lief…
Op onze vlonder boven het water hebben we een boekje gelezen. Na het eten heeft Gerben weer een vuurtje gemaakt. Omdat ons hout op was, is hij hout gaan sprokkelen. Dit brandde overigens een stuk beter dan ons supermarkt-hout! Ook zijn we nog even naar de hoofdlodge gelopen, vanaf waar je ook een mooi uitzicht hebt op het park. Eenmaal terug bij de tent zijn we lekker in onze tent gekropen, waar we kunnen luisteren naar alle (wilde) dieren geluiden!
We besloten een relax-dag te houden. Bij onze eigen treehouse hebben we een tijdje geschommeld in de hangmat, alvorens we weer naar de hoofdlodge gingen. Daar zijn we neer geploft op het zonneterras, met uitzicht op de Okavango. Boekje, drankje, genieten… Rond het middaguur zijn we toch maar weer in de auto gesprongen. Eerst weer getankt – wat slurpt dat ding! – en daarna verder naar het oosten. We passeerden de controlepost bij Bwabwata NP en reden door de Caprivi-strook. Op deze doorgaande weg mag je 120 km/uur, dus heel veel wildlife zal je hier niet spotten. Alhoewel, om de zoveel kilometer kom je wel een ‘pas op’-bord tegen… Pas op voor waggelende olifanten, pas op voor vliegende antilopen, pas op voor trage overstekende koeien, pas op voor jakhalzen… Was dat eigenlijk wel een jakhals? Misschien moet je wel oppassen voor hyena’s. Of voor allebei. Die koeien zijn we tegen gekomen, de rest niet. Ook hadden we deze keer overstekende varkens! Opvallend is wel dat door dit park, waar dus ook heel veel wild leeft, ook gewoon hutjes, scholen, kerken en picknickplaatsen staan. Zonder hek. De kleurrijk geklede mensen lopen langs de weg met water op hun hoofd, vers getapt uit de waterpomp. Komen de wilde dieren dan niet bij de weg? Langs de weg zagen we ook veel ‘brandjes’, waarschijnlijk om de grond weer vruchtbaar te maken of is het een alternatieve vorm om het onkruid kort te wieken?
Vlak voor Kongola gingen we van de weg af. We kwamen bij een hek met een stop-bord. Om bij onze lodge te komen, moesten we toch een permit hebben voor Bwabwata NP. Volgens Google Maps was het nog maar 15 kilometer naar de lodge. Eitje. Dachten we. We waren nog niet voorbij het bord en de weg werd één groot zand track. De duinen in Swakopmund waren er niets bij! Auto in de ‘donkey gear’ en rijden maar! Ons bakbeest zwabberde er weer vrolijk op los. Onderweg kwamen we een heleboel impala’s tegen. Een stukje verderop zagen we een sabelantilope. Vanuit de bosjes zag Eveline ineens een grijze staart. Wat was dat? Uhh… een kudde overstekende olifanten! We hebben hier gewoon een gamedrive naar de camping! Een stukje verder zagen we drie pumba’s, waarvan één kleintje. Schattig! Een half uur later kwamen we aan bij Nambwa Tented Lodge. Er was niemand bij de receptie, dus zijn we maar gewoon ergens gaan staan. We hebben een mooi plekje aan het water, met ook weer fantastisch uitzicht! Dat er ook hippo’s in het water zitten en olifantenpoep op onze plek ligt nemen we maar voor lief…
Op onze vlonder boven het water hebben we een boekje gelezen. Na het eten heeft Gerben weer een vuurtje gemaakt. Omdat ons hout op was, is hij hout gaan sprokkelen. Dit brandde overigens een stuk beter dan ons supermarkt-hout! Ook zijn we nog even naar de hoofdlodge gelopen, vanaf waar je ook een mooi uitzicht hebt op het park. Eenmaal terug bij de tent zijn we lekker in onze tent gekropen, waar we kunnen luisteren naar alle (wilde) dieren geluiden!
-
20 Juni 2017 - 14:09
Anne-Louise:
Ik geniet van de verhalen .merci
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
