Klimmen, klauteren en wandelen
Door: Gerben & Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
07 Juni 2017 | Namibië, Solitaire
Vroeg dus. Kwart voor 5 ging de wekker. Om kwart voor 6 reden we met onze auto en ingeklapte tent weer het Namib Naukluft park binnen. Het plan was om Duin 45 te beklimmen; deze duin ligt 45 kilometer vanaf de maingate (nou ja, eigenlijk 46 km) en is de moeite waard om te beklimmen bij zonsopgang. Echter, vannacht had het flink gestormd. We hebben zelfs midden in de nacht nog wat stokken uit de tent gehaald en het doek vastgezet, omdat het klapperen van het tentdoek niet meer stopte. Vanmorgen was de wind gaan liggen, maar was het zwaar bewolkt. Eenmaal aangekomen bij Duin 45 kwam de zon wel op, maar dit was nauwelijks te zien. Jammer! Maar desalniettemin toch een prachtig uitzicht! En onze ochtendgymnastiek hebben we wel gehad zo! We reden terug en stopten om de haverklap omdat we allerlei wilde beesten zagen. Jakhalzen, struisvogels, springbokken en oryxen! Heel gaaf! Eenmaal terug bij de camping hebben we uitgecheckt, weer gebeld met het vliegveld voor onze koffers (nee, die hebben we nog steeds niet…) en daarna ontbeten in de auto.
Even later vervolgden wij onze weg naar het noorden. Zo’n 150 kilometer verderop was onze volgende bestemming, maar hier hebben we bijna 3 uur over gedaan! De hele route was een gravelroad, maar wel met de mooiste vergezichten! Zo prachtig! De wolken waren ook weer verdwenen en het was weer strakblauw.
Even later kwamen we aan bij Rostock Ritz Desert Lodge, een lodge in de middle of nowhere net buiten Namib Naukluft. Na het inchecken zijn we eerst op het terras geploft met een drankje. Wat een uitzicht hier! Even later kwam de jongen van de receptie ons goed nieuws brengen: “guys, your luggage has arrived!”. Eindelijk!!!! Zo fijn! Met onze koffers zijn we eerst naar onze camping gereden. Deze campingplaatsen liggen niet in de buurt van de lodge; sterker nog, ze liggen hier 8 kilometer vandaan! Het uitzicht vanaf de campingplaatsen is wel grandioos!
Na het (her)organiseren van de auto en koffers, zijn we terug gereden naar de lodge. Vanaf hier zijn we gestart met onze wandeltocht. We begonnen met de “Lion King trail”. Deze route leidde ons naar een prachtig uitzicht. Uiteraard zijn we nog wat verder omhoog geklommen om een nóg mooier uitzicht te hebben en wat leuke foto’s te schieten. Daarna hebben we een stuk van route 5 gedaan. Dit was een onwijs gave route! Vooral klimmen en klauteren, terwijl we zochten naar de routebordjes en ondertussen werden we getrakteerd op de mooiste vergezichten. Wow! Als extra handicap hadden we het ontwijken van de ‘krekels’. Deze enorme krekels (lees: het lijf is zo groot als een pingpongbal!). Het hele gebied zit er vol mee! Het blijkt dat deze krekels in dit gebied geen vijand hebben… Daarom zijn het er zo enorm veel! Even later zijn we terug gelopen en hebben we de “Sundowner Trail” gelopen, welke juist door het veld ging. Ook gaaf om zo tegen de bergen aan te kijken. Net voor zonsondergang waren we terug bij de lodge.
Aangezien we geen zin meer hadden om terug te rijden naar de camping, besloten we bij de lodge te blijven en hier een hapje te eten. Voor Gerben was het een stukje oryx, voor Eveline een stukje springbok. Erg lekker! Na het eten zijn we weer onder de sterrenhemel terug gereden naar onze camping en hebben we de tent in het donker opgezet. We worden er steeds beter in! Nu maar weer lekker slapen!
Even later vervolgden wij onze weg naar het noorden. Zo’n 150 kilometer verderop was onze volgende bestemming, maar hier hebben we bijna 3 uur over gedaan! De hele route was een gravelroad, maar wel met de mooiste vergezichten! Zo prachtig! De wolken waren ook weer verdwenen en het was weer strakblauw.
Even later kwamen we aan bij Rostock Ritz Desert Lodge, een lodge in de middle of nowhere net buiten Namib Naukluft. Na het inchecken zijn we eerst op het terras geploft met een drankje. Wat een uitzicht hier! Even later kwam de jongen van de receptie ons goed nieuws brengen: “guys, your luggage has arrived!”. Eindelijk!!!! Zo fijn! Met onze koffers zijn we eerst naar onze camping gereden. Deze campingplaatsen liggen niet in de buurt van de lodge; sterker nog, ze liggen hier 8 kilometer vandaan! Het uitzicht vanaf de campingplaatsen is wel grandioos!
Na het (her)organiseren van de auto en koffers, zijn we terug gereden naar de lodge. Vanaf hier zijn we gestart met onze wandeltocht. We begonnen met de “Lion King trail”. Deze route leidde ons naar een prachtig uitzicht. Uiteraard zijn we nog wat verder omhoog geklommen om een nóg mooier uitzicht te hebben en wat leuke foto’s te schieten. Daarna hebben we een stuk van route 5 gedaan. Dit was een onwijs gave route! Vooral klimmen en klauteren, terwijl we zochten naar de routebordjes en ondertussen werden we getrakteerd op de mooiste vergezichten. Wow! Als extra handicap hadden we het ontwijken van de ‘krekels’. Deze enorme krekels (lees: het lijf is zo groot als een pingpongbal!). Het hele gebied zit er vol mee! Het blijkt dat deze krekels in dit gebied geen vijand hebben… Daarom zijn het er zo enorm veel! Even later zijn we terug gelopen en hebben we de “Sundowner Trail” gelopen, welke juist door het veld ging. Ook gaaf om zo tegen de bergen aan te kijken. Net voor zonsondergang waren we terug bij de lodge.
Aangezien we geen zin meer hadden om terug te rijden naar de camping, besloten we bij de lodge te blijven en hier een hapje te eten. Voor Gerben was het een stukje oryx, voor Eveline een stukje springbok. Erg lekker! Na het eten zijn we weer onder de sterrenhemel terug gereden naar onze camping en hebben we de tent in het donker opgezet. We worden er steeds beter in! Nu maar weer lekker slapen!
-
09 Juni 2017 - 15:46
Marlies:
Ha! Wij slapen in deze lodge! Leuk het filmpje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
