Vliegen, wachten en vliegend wachten
Door: Gerben & Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
03 Juni 2017 | Duitsland, Frankfurt am Main
Na een goede nacht op een heerlijk kingsize bed, schoven we aan bij het ontbijt. Dat viel dan weer een beetje tegen. Niet extreem veel keuze en – echt waar! – plastic weggooi lepels! Gelukkig was de shuttlebus veranderd in een touringcar. Om half 10 kwamen we aan op Schiphol. Nadat we nog het één en ander gekocht hadden, wilden we door de douane. Helaas kwamen we met onze boardingpass niet binnen, ondanks dat dit volgens de KLM-vrouw van gister wel kon. We werden van KLM-vrouw naar KLM-vrouw gestuurd en vervolgens naar de KLM-Servicebalie. Daar kregen we te horen dat er net een mailing was verschenen over onze vlucht. Slecht nieuws. De vlucht ging niet verder dan Luanda (Angola), waar we een tussenstop zouden maken. Dit meen je niet?! We werden doorgestuurd naar een KLM-medewerker die voor ons de vlucht ging omboeken. Verschillende opties kwamen voorbij; vanaf Luanda een andere vlucht, via Nairobi, via Johannesburg. In alle gevallen twee keer overstappen én pas morgenmiddag in Windhoek. Toen bedacht een andere collega om via Frankfurt te gaan. Er waren nog net twee stoelen van Frankfurt naar Windhoek voor vanavond! Echter, er was nog maar één stoel in de vlucht naar Frankfurt. Terwijl de medewerkster wat telefoontjes pleegden, hoorden we op een gegeven moment ‘oh wat fijn!’. Yes!! Met een nieuwe boardingpass en vluchtschema in de hand, liepen we door de douane. Deze keer werden we allebei gefouilleerd (best bijzonder, aangezien we precies hetzelfde aan hadden als gister. De tassen daarentegen werden voor de verandering dan wel weer goedgekeurd. Blijft vreemd hier.
Rond 12 uur mochten we boarden. Eveline zat op rij 3, Gerben 3 rijen erachter. In de cabine was het wat onrustig; mensen zaten op verkeerde plekken, sommige mensen waren kwijt, vragen over bagage. Dat laatste was wel een dingetje. Zouden onze koffers écht wel in deze vlucht zitten? Op een briefje werden wat namen geschreven van mensen die bang waren dat het fout ging. Terwijl Eveline stond te kletsen met de vrouwelijke piloot hierover, kwam een bagagemedewerker melden dat hij zo’n 20 koffers van de vlucht naar Windhoek in het toestel had gedaan. Gelukkig maar! Ondanks dat het vliegtuig vol had moeten zitten, had Eveline 3 stoelen voor haar zelf en had Gerben gezelschap van twee kleine Duitse meisjes, die voor hem gingen zingen en gezellig met ‘m gingen kletsen. Een uurtje later kwamen we aan in Frankfurt en het wachten kon weer beginnen. We hadden geen zin om te wachten tot de balie open ging, dus hebben we onszelf maar ingecheckt, dan konden we weer naar de winkeltjes! We hebben onszelf getrakteerd op een lekkere hamburger. Na deze hamburger ging Gerben naar de wc, maar hij kwam niet meer terug. Wat bleek? Hij zag opgesloten! Hij kreeg de deur niet meer open. Na een paar keer entschuldigung te hebben geroepen, trok hij de aandacht, werd er een mannetje bij gehaald en werd de deur geforceerd. Gerben weer vrij! We ploften nog even neer in de relax stoelen en hebben daar de route uitgetekend op de kaart. Even later mochten we naar de gate. De vrouw achter de balie heeft er nog voor gezorgd dat we alsnog naast elkaar konden zitten en checkte nog even of onze bagage wel in Frankfurt was. Allemaal in orde. Even later mochten we boarden en ging onze reis écht beginnen! Films kijken, eten, slapen… Tot morgen!
Rond 12 uur mochten we boarden. Eveline zat op rij 3, Gerben 3 rijen erachter. In de cabine was het wat onrustig; mensen zaten op verkeerde plekken, sommige mensen waren kwijt, vragen over bagage. Dat laatste was wel een dingetje. Zouden onze koffers écht wel in deze vlucht zitten? Op een briefje werden wat namen geschreven van mensen die bang waren dat het fout ging. Terwijl Eveline stond te kletsen met de vrouwelijke piloot hierover, kwam een bagagemedewerker melden dat hij zo’n 20 koffers van de vlucht naar Windhoek in het toestel had gedaan. Gelukkig maar! Ondanks dat het vliegtuig vol had moeten zitten, had Eveline 3 stoelen voor haar zelf en had Gerben gezelschap van twee kleine Duitse meisjes, die voor hem gingen zingen en gezellig met ‘m gingen kletsen. Een uurtje later kwamen we aan in Frankfurt en het wachten kon weer beginnen. We hadden geen zin om te wachten tot de balie open ging, dus hebben we onszelf maar ingecheckt, dan konden we weer naar de winkeltjes! We hebben onszelf getrakteerd op een lekkere hamburger. Na deze hamburger ging Gerben naar de wc, maar hij kwam niet meer terug. Wat bleek? Hij zag opgesloten! Hij kreeg de deur niet meer open. Na een paar keer entschuldigung te hebben geroepen, trok hij de aandacht, werd er een mannetje bij gehaald en werd de deur geforceerd. Gerben weer vrij! We ploften nog even neer in de relax stoelen en hebben daar de route uitgetekend op de kaart. Even later mochten we naar de gate. De vrouw achter de balie heeft er nog voor gezorgd dat we alsnog naast elkaar konden zitten en checkte nog even of onze bagage wel in Frankfurt was. Allemaal in orde. Even later mochten we boarden en ging onze reis écht beginnen! Films kijken, eten, slapen… Tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
