Watertrekking in Geopark Arouca

Vannacht hebben we heerlijk geslapen onder de sterrenhemel! Na het douchen kregen we een heerlijk en uitgebreid ontbijt geserveerd met uitzicht op de Douro-vallei. Goed begin van de dag. Onze excursie van vandaag was pas om half 2, dus we konden rustig aan doen. Nog even in de hangmat gelegen en toen toch maar de koffers gepakt. Om kwart voor 11 sprongen we dan toch in de auto, op weg naar Geopark Arouca, weer een stukje zuidelijker. Het eerste stuk van de route ging over de A24 langs Lamego, over de top van de bergen daar. Vervolgens sloegen we af bij een N-weg en vervolgden onze route door de bergen. Hoewel op de bordjes langs de weg “pas op sneeuw”, “sneeuwkettingen verplicht” en “pas op sneeuwschuivers” stonden, reden wij met zo’n 30 graden door dit mooie gebied heen. Helaas hing er een grijze “waas” boven het dal; het restant van de vele bosbranden die in dit gebied gewoed hebben. Niet veel later zagen we zelf diverse bosbranden; variërend van na smeulend tot grote oranje vlammen.

Na anderhalf uur rijden kwamen we in het gebied rondom Arouca. Arouca, het gebied dat normaal bestaat uit groene heuvels, was nu veranderd in een ravage. Ongeveer drie weken geleden zijn hier enorme bosbranden geweest. Een bericht van 11 augustus 2016: “In Portugal slaagt de brandweer er niet in om de honderden bosbranden te blussen. In heel het land woeden nog steeds zowat 200 bosbranden. De Portugese brandweer strijdt met man en macht tegen het vuur. Zowat 4500 brandweermannen zijn aan de slag, 28 blusvliegtuigen en 13.000 brandweerwagens zijn de lucht in en de baan op gestuurd.” De branden zijn nu onder controle, maar van het landschap was weinig over. Er zijn verschillende ‘gradaties’ van verbranding. Sommige stukken zijn volledig plat en zwart, op andere stukken staan er nog enkele zwarte stammen en op sommige stukken staan nog wel bomen. Deze bomen zijn echter oranje van kleur en nagenoeg dood. Heel jammer!

Eenmaal in Arouca aangekomen, gingen we op zoek naar onze gids Rafael. Samen met de chauffeur met de moeilijke naam reden we naar het Geopark van Arouca (een geopark is een park met uitzonderlijk geologisch erfgoed), dat in 2009 werd erkend door UNESCO. Even later parkeerden we de auto, kregen we een neopreen pak, helm en zwemvest en sprongen we in het busje van Rafael. Zo’n 15 minuten later waren we op het beginpunt van onze activiteit: de watertrekking. Watertrekking lijkt op canyoning, maar dan zonder abseilen. Even later stonden we in het water en kon ons avontuur beginnen. Zwemmend, lopend en klimmend probeerden we door rivier de Paiva te gaan. Soms meegesleurd door de stroomversnellingen, soms op eigen kracht door het water en over het land. Het was fantastisch! En het uitzicht vanuit de rivier was ook erg mooi. Even later stonden we op een hoge rots en was het tijd om naar beneden te springen. Eveline stond er al helemaal klaar voor, maar Gerben wilde niet. Rafael had net geregeld dat Gerben met de chauffeur (die ondertussen ook in het water was) een andere route ging nemen, toen hij besloot om toch te gaan. “Als Eef het kan, kan ik het ook.” En zo sprongen we allebei zo’n 7 meter naar beneden! Gaaaaaaaf! Ondanks de blauwe en beurse plekken kwamen we na 4 kilometer en 2,5 uur ploeteren aan op onze eindbestemming. Dit was echt fantastisch leuk! Het typisch Portugese hapje dat we achteraf zouden krijgen, kregen we niet. Het terrasje had niets meer… Jammer. Je hebt namelijk best wel honger na zo’n uitputtende activiteit.

Rafael en de chauffeur hebben ons naar onze accommodatie gebracht. We hebben een super mooie en grote kamer (altijd fijn, zo’n upgrade!) bij Quinta da Vila in Alvarenga, zo’n 20 km van Arouca vandaan. Mooi zwembad erbij, prachtig uitzicht en hele lieve eigenaar Alfredo die honderduit verteld over de omgeving en de activiteiten die hier te doen zijn en alles compleet met uitgestippelde route-omschrijving. Op de vraag of hier ook een goed restaurant in de buurt was, kregen we uiteraard ook een goede suggestie. Houden jullie van vlees? Dan moet je naar het Casa dos Bifes Silva, of terwijl een Portugees steakhouse. Eén klein detail: ze spreken er geen woord Engels. Maar volgens Alfredo was dat geen probleem; hij schreef wel even op wat we wilden eten. En zo gingen we even later dan ook aan de wandel. We werden vriendelijk verwelkomd en leverden ons briefje in. Even later werd onze tafel vol geschoven met worst, kaas, salade, brood en olijven. Niet veel later volgde onze steak met rijst, frietjes en een gebakken ei. Wat was dit lekker zeg! Ook het toetje was erg lekker! Met goed gevulde buikjes liepen we weer terug naar onze accommodatie van vandaag, waar we nog even de foto’s en filmpjes gaan bekijken, alvorens we gaan slapen. We kijken terug op weer een spannende dag!