Sneeuwscootertocht in de heuvels van Sälen
Door: Gerben & Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
20 Januari 2016 | Zweden, Johannisholm
20 januari 2016
Helaas, vannacht geen noorderlicht gezien. Wel een prachtige hemel met vele sterren. Na het douchen en aankleden is Gerben de auto uit gaan hakken, terwijl Eveline zich richtte op de eindschoonmaak van het huisje. Om goed 10 uur waren we helemaal klaar om te vertrekken. Op weg naar het noorden dwarrelden kleine sneeuwvlokjes over ons heen. Toen we vlakbij Sälen waren, was de sneeuw vervangen door de zon. Ruim op tijd kwamen we aan bij de verzamelplaats voor de sneeuwscootertocht. Eerst maar een hapje eten. We zijn gaan zitten bij Ristorante Italiano Appetito. We kregen een Zweedse menukaart voor ons. Lastig kiezen als je geen Zweeds kan. Gerben koos voor iets waar het woord “bolognaise” in voor kwam en Eveline iets met “salami piccanto”. Dan komt het vast wel goed. Even later kregen we soep. Worteltjessoep. Hadden we dat besteld? Of was het gewoon een voorgerecht? Het zal vast ergens op de kaart gestaan hebben. In het Zweeds. Hij was in ieder geval heerlijk. Later volgde ons hoofdgerecht: het was precies wat we ervan verwacht hadden. Smullen dus!
Even later meldde we ons bij de hut voor de “snöskotersafari”. Dat woord kennen we dat weer wel in het Zweeds. We kregen een mooie helm op en samen met twee anderen en een gids gingen we op pad. Met onze sneeuwscooter hobbelden we er aardig op los. Met een flinke vaart namen we het bochtige en hobbelige parcours de heuvels van Sälen in. Terwijl de zon was verdwenen achter de wolken, ging het ook lekker sneeuwen. Het mocht de pret niet drukken; dit was een fantastische tocht! Na een tijdje kwamen we een groepje sneeuwscooters tegen die ons tegemoet reden. De gids en Gerben weken vakkundig uit naar de berm van zachtere sneeuw. Eveline probeerde hetzelfde, maar merkte dat het sneeuwscooter een ander plan had. Toen de tegenliggers voorbij waren, probeerde Eveline het nog eens. Helaas had de sneeuwscooter nog steeds een ander plan; het linkerski’tje hing in de lucht. Even afstappen, terug duwen, gas geven en klaar. Helaas lukte dat bij het Zweedse meisje achter ons minder goed. Haar sneeuwscooter had ook een ander plan: de flip over. En zo belandde zij op haar rechterzij onder haar sneeuwscooter. Haha! Lezers, wees gerust, ze mankeerde niets en vond het eigenlijk wel grappig.
We hadden werkelijk geen idee waar we waren – met mist kun je je sowieso slecht oriënteren – maar de gids bracht ons naar een klein hutje boven op de berg. Hier hebben we een kopje koffie en een koekje genomen, waarna we onze weg terug naar het beginpunt inzette. Het was gestopt met sneeuwen en de lucht kleurde weer oranje-rood op. Terwijl wij met een noodgang naar beneden stoven, genoten we van de onwerkelijk mooie witte bomen om ons heen. De terugweg was iets minder hobbelig (lees: grotere snelheden) omdat de pistebully het sneeuwscooterpad al had geprepareerd. Na ongeveer 40 kilometer kwamen we weer aan bij het beginpunt. Wat een fantastische tocht!
Vanaf Sälen zijn we weer een stukje naar het zuiden gereden. Ook nu was het weer aan het sneeuwen. De weg bleef gelukkig goed begaanbaar. In het donker kwamen we aan bij de stugby bij Johannisholm. We wonen de komende twee dagen in een gigantisch paleis. Het huis hier is werkelijk groter dan ons eigen appartement in Zoetermeer! Je kunt elkaar serieus kwijt raken… En verstoppertje spelen…! Na een lekker soepje met brood zijn we op de bank geploft, terug kijkend op een fantastisch avontuurlijke dag!
Helaas, vannacht geen noorderlicht gezien. Wel een prachtige hemel met vele sterren. Na het douchen en aankleden is Gerben de auto uit gaan hakken, terwijl Eveline zich richtte op de eindschoonmaak van het huisje. Om goed 10 uur waren we helemaal klaar om te vertrekken. Op weg naar het noorden dwarrelden kleine sneeuwvlokjes over ons heen. Toen we vlakbij Sälen waren, was de sneeuw vervangen door de zon. Ruim op tijd kwamen we aan bij de verzamelplaats voor de sneeuwscootertocht. Eerst maar een hapje eten. We zijn gaan zitten bij Ristorante Italiano Appetito. We kregen een Zweedse menukaart voor ons. Lastig kiezen als je geen Zweeds kan. Gerben koos voor iets waar het woord “bolognaise” in voor kwam en Eveline iets met “salami piccanto”. Dan komt het vast wel goed. Even later kregen we soep. Worteltjessoep. Hadden we dat besteld? Of was het gewoon een voorgerecht? Het zal vast ergens op de kaart gestaan hebben. In het Zweeds. Hij was in ieder geval heerlijk. Later volgde ons hoofdgerecht: het was precies wat we ervan verwacht hadden. Smullen dus!
Even later meldde we ons bij de hut voor de “snöskotersafari”. Dat woord kennen we dat weer wel in het Zweeds. We kregen een mooie helm op en samen met twee anderen en een gids gingen we op pad. Met onze sneeuwscooter hobbelden we er aardig op los. Met een flinke vaart namen we het bochtige en hobbelige parcours de heuvels van Sälen in. Terwijl de zon was verdwenen achter de wolken, ging het ook lekker sneeuwen. Het mocht de pret niet drukken; dit was een fantastische tocht! Na een tijdje kwamen we een groepje sneeuwscooters tegen die ons tegemoet reden. De gids en Gerben weken vakkundig uit naar de berm van zachtere sneeuw. Eveline probeerde hetzelfde, maar merkte dat het sneeuwscooter een ander plan had. Toen de tegenliggers voorbij waren, probeerde Eveline het nog eens. Helaas had de sneeuwscooter nog steeds een ander plan; het linkerski’tje hing in de lucht. Even afstappen, terug duwen, gas geven en klaar. Helaas lukte dat bij het Zweedse meisje achter ons minder goed. Haar sneeuwscooter had ook een ander plan: de flip over. En zo belandde zij op haar rechterzij onder haar sneeuwscooter. Haha! Lezers, wees gerust, ze mankeerde niets en vond het eigenlijk wel grappig.
We hadden werkelijk geen idee waar we waren – met mist kun je je sowieso slecht oriënteren – maar de gids bracht ons naar een klein hutje boven op de berg. Hier hebben we een kopje koffie en een koekje genomen, waarna we onze weg terug naar het beginpunt inzette. Het was gestopt met sneeuwen en de lucht kleurde weer oranje-rood op. Terwijl wij met een noodgang naar beneden stoven, genoten we van de onwerkelijk mooie witte bomen om ons heen. De terugweg was iets minder hobbelig (lees: grotere snelheden) omdat de pistebully het sneeuwscooterpad al had geprepareerd. Na ongeveer 40 kilometer kwamen we weer aan bij het beginpunt. Wat een fantastische tocht!
Vanaf Sälen zijn we weer een stukje naar het zuiden gereden. Ook nu was het weer aan het sneeuwen. De weg bleef gelukkig goed begaanbaar. In het donker kwamen we aan bij de stugby bij Johannisholm. We wonen de komende twee dagen in een gigantisch paleis. Het huis hier is werkelijk groter dan ons eigen appartement in Zoetermeer! Je kunt elkaar serieus kwijt raken… En verstoppertje spelen…! Na een lekker soepje met brood zijn we op de bank geploft, terug kijkend op een fantastisch avontuurlijke dag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
