Over de Kjölur hoogland route naar het noorden

Saudarkrokur, 30 augustus 2015
Ook vandaag stonden we weer vroeg op. Vandaag stond de Kjölur hooglandroute op het programma. Deze hooglandroute is ongeveer 200 kilometer lang en bestaat voornamelijk uit gravelroad. Een aardige tocht dus! Toen we wakker werden was het wederom strakblauw en super zonnig. We kwamen weer langs Gullfoss (die mooie waterval), waar we toch nog even gestopt zijn om foto's te maken met zonlicht. Hij blijft prachtig! Vlak na de waterval begint de Kjölur. De Kjölur hooglandroute loopt tussen twee gletsjers door: de Langjökull aan de westkant en de Hofsjökull aan de oostkant. Het was echt fantastisch rijden daar! Blauwe lucht, verdwaald wolkje, volop zon, gletsjers met nog wat restjes sneeuw, mooie meren... Wow! We hebben nog een ommetje gemaakt richting het Hvítárvatn, het "meer van de witte rivier". Mooi meer aan de voet van de gletsjer met een mooie weerspiegeling in het water. Toen we weer terug keerden naar de hoofdweg, bleken we ineens een rivier over te moeten steken. Oke... eerst maar eens kijken hoe diep het is. De rivier was te breed om alles te kunnen bekijken, dus Gerben trok zijn schoenen uit om te beoordelen. Het water was echter zó koud dat hij na ongeveer 5 seconden weer terug gesprongen is om zijn schoenen aan te doen. "Veel te koud, daar ga ik niet doorheen lopen". Duidelijk... Dan maar gewoon rijden. Lampen uit, eerste versnelling, constante snelheid... Het is echt heel spannend om door de rivier te rijden. Terwijl Eveline alleen maar riep "blijven rijden, blijven rijden, blijven rijden", probeerde Gerben de auto met één snelheid door de rivier te rijden. De auto bewoog soms wat heen en weer (gladde stenen? stroming?), maar uiteindelijk kwamen we aan op de andere oever. Het is gelukt! De auto was door minstens 40 centimeter water gegaan! Ohh yeah!

We vervolgden onze route naar het noorden. Bij de F347 zijn we rechtsaf geslagen, op weg naar het bergmassief van Kerlingarfjöll. Voordat we hier aan kwamen, reden we langs een mooie waterval, de Gýgjarfoss. Na een cracker en een bekertje vers bergwater reden we door naar het Kerlingarfjöll. Dit bergmassief is zeer kleurrijk met veel ryoliet. Op de toppen lag nog volop sneeuw; zo mooi om te zien! Toen we weer terug waren op de hoofdweg, volgde een lang en saai stuk. Veel rotsen en kuilen, waardoor onze snelheid erg laag was. Daarnaast was het uitzicht niet veel anders dan maanlandschap. Lavavelden met stukken rots en grind... Een tijdje later kwamen we aan bij Hveravellir, een geothermmische actieve zone met prachtige warmwaterbronnen. Hier hebben we uiteraard nog een rondje gelopen. Het zag eruit alsof de hele aardbodem kookte. Wat ook mooi was is dat sommige bronnen soort van trapsgelaagd waren.

Ook hierna volgde weer een lang stuk met veel stenen. Langzaam begon het landschap wat te veranderen; meer gras, betere wegen en... schapen! Schapen hebben de eigenschap om op de weg te zitten. Vreemd, want gras lijkt me lekkerder dan grind eigenlijk... Na wat getoeter kijken ze je eerst schaapachtig aan (waar zal dat woord toch vandaan komen?) en vervolgens sprinten ze weg. Bij voorkeur naar de kant van de weg waar ze niét het dichtsbij zijn... Vervolgens passeerden we wat meren, waaronder het Blöndulón, Pristikla en Fridmundarvötn. De weg werd steeds beter en de omgeving werd steeds groener. Glooiende heuvels, afgestompte bergen, steeds meer huisjes/boerderijen. Erg mooi! Onderweg hadden we gekeken waar de dichtsbijzijnde supermarkt zat. IJsland is erg ingericht op zelf koken (bij nagenoeg elke hut of slaapaccommodatie bevindt zich een keuken), maar supermarkten zijn zeldzaam... In ons dorp bleek dan ook geen supermarkt te zijn. De dichtsbijzijnde was zo'n 50 kilometer verderop. We hebben onze dag trip dan ook nog maar wat langer gemaakt. Via het dorpje Blönduós (op het schiereiland Skagafjördur) zijn we nog een stukje noordelijker gereden om vervolgens na in totaal 319 kilometer bij Glaesibear in Saudarkrókur uit te komen. Een super mooie accommodatie in de middle of nowhere met allemaal paarden. De eigenaresse bleek een oude, maar supervriendelijke vrouw te zijn die ons vertelde wat je allemaal kunt doen in de omgeving. Het huis zelf heeft een gezellige woonkamer, grote keuken, een hottub en mooie kamers. Dat komt wel goed dus!
We hebben net nog even naar onze serie gekeken, ik ben nu mijn verslagje aan het typen en zometeen gaan we lekker eten. Pizza uit eigen oven. Hmm! En we sluiten uiteraard de dag af met een plons in de hottub.