Noord-Holland: Amsterdamse Waterleidingduinen
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
11 Juli 2020 | Nederland, Zandvoort
Vandaag is het weer mooi weer dus gaan we erop uit. We reden naar de Amsterdamse Waterleidingduinen. De Amsterdamse Waterleidingduinen is een duingebied tussen Noordwijk en Zandvoort. Het duingebied is ingericht voor de winning van drinkwater voor Amsterdam. Het is een beschermd natuurmonument en daarom mag je er alleen wandelen. Op de paden, maar ook daar buiten.
We liepen door het hek en Kiki begon gelijk enthousiast te lopen. Ze liep van het pad af, keek bij de varens en kwam weer terug naar het pad. En weer opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. Alle voorbijgangers moesten lachen en moedigden haar enthousiast aan. Kiki had zichtbaar plezier. Blijkbaar houdt ze meer van off road, dus dan maar met z'n drieën het pad af. Ook daar zigzagde ze van links naar rechts, maar we kwamen wel steeds een stukje verder. Toen ze moe begon te worden, heeft Eveline haar in de hike-rugtas gedaan. Ook daar keek ze haar ogen uit. We kwamen een kudde herten tegen, bestaand uit zo'n 30 edelherten. Gaaf! De Amsterdamse Waterleidingduinen heeft de grootste damhertenpopulatie van Nederland. Er wordt geschat dat er ongeveer 2.000 damherten rondlopen. De kans is dan ook groot dat je de herten spot, maar we hadden niet verwacht er zoveel bij elkaar te zien.
We liepen een stuk verder, langs de varens, vervolgens door het bos en daarna weer over een heuvelachtige open vlakte. We zagen zweefvliegtuigjes, die vanaf het Zweefvliegveld Het Langeveld omhoog werden getrokken en nog veel meer herten. Kiki wilde weer lopen en probeerde de hoge heuvels te trotseren. Soms ging dit goed en rende ze de heuvel af, soms viel ze om of ging ze zittend op haar billen naar beneden. Bang om te vallen is ze in ieder geval niet. Ze bleef ook maar lachen. Een stuk verderop lag het Oosterkanaal. Even later stonden we aan de andere kant van het kanaal en probeerden we weer op de route te komen. Eveline had van tevoren een route bedacht, maar tot nu toe hadden we ons nog niet echt aan de route gehouden. Even later kwamen we op de plek waar we uiteindelijk naartoe wilden: Kabouterdorp. Het Kabouterdorp is zo'n dertig jaar geleden ontstaan toen een boswachter een kabouter neerzette. Al snel werden er kabouters bij gezet en ontstond een dorp met zo'n 300 'inwoners'. Helaas is aan het begin van dit jaar het dorp vernield, maar gelukkig is het weer opnieuw opgebouwd. Kiki keek haar ogen uit en begon te spelen met de kabouters. Een leuk plekje op een 'geheime' plek, want er is geen route-aanwijzing naar het dorp.
We liepen uiteindelijk weer terug naar de parkeerplaats. Nu namen we wel de snelste route: na 15 minuten wandelen stonden we weer bij de auto. Hoe groot ons rondjes precies was, weten we niet. Maar we hebben in ieder geval genoten van het mooie natuurschoon om ons heen én het feit dat Kiki voor het eerst zelf heeft gelopen tijdens een hike. Ze vindt lopen erg leuk, dus er gaan nog vele hikes volgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
