Kibale Forest en Queen Elisabeth National Parc

Vanochtend eerst lekker uitgeslapen. Het besef kwam nu echt dat we op vakantie in Afrika zijn. Compleet met tropische vogelgeluiden. Of waren het toch aapjes? Na een ietwat koude douche heerlijk gegeten op het terras bij Karibu. We kregen echt vanalles te eten; van pannenkoeken tot Spaanse omelet en van vers fruit tot nog op te lossen koffie. Om half 11 zou Kaleb (ja ja, zo heet hij!) ons op komen halen voor een tocht via Kampala naar Lake Victoria. Onderweg zagen we ontzettend veel reclameborden, vooral van bier. En natuurlijk ook van Heineken. Goed om te weten, mocht het lokale bier toch niet zo lekker zijn… Kaleb wist ons te vertellen dat de bierconsumptie per persoon in Oeganda één van de hoogste van Afrika is. Mensen genieten er hier dus goed van!

Na ruim een uur kwamen we aan bij een kleine haven in Kampala, waar we werden opgehaald door een medewerker van Lagoon Resort, onze volgende lodge op het eilandje Bulinguge in Lake Victoria. Na een fruitig welkomstdrankje besloten we vandaag te acclimatiseren. Wat foto’s maken, lezen en slapen in het zonnetje, stukje lopen, spelletje spelen… heerlijk! Om 7 uur werden we verwacht voor het diner. Vooraf verse tomatensoep, vervolgens beef met sperziebonen, aardappels, komkommersalade, tomatensalade en sla (ja ja, lekker gezond dus!) en als toetje iets lekkers. Gerben beschrijft het als soort havermoutpap met stukjes ananas, Eveline als een soort bavarois met stukjes cake, maar dan zachter. Geen idee dus wat het was, maar het was wél lekker!

Na het avondeten hebben we groot kampvuur gemaakt onder een prachtige sterrenhemel. Wat een romantisch plekje! Nu op tijd naar bed voor onze verre rit die ons morgen te wachten staat...


07-06-2013
Vroeg op! Om half 7 zaten we al aan het ontbijt, bestaande uit niet-te-eten bacon (lees: hij was zo hard dat je ‘m tegen een muur kon gooien en deze in 1000 stukken zal breken), fruit, toast en lekkere scrumbled eggs. Toen we gingen uitchecken werden twee Afrikanen naar onze lodge gestuurd om onze veel te zware koffers naar de boot te tillen. Uiteraard werden deze vervoerd op hun hoofd. Na een boottocht van een half uur kwamen we weer aan op het vaste land, waar Kaleb op ons stond te wachten. Deze vertelde dat ons een lange reis voor de boeg stond. Uiteraard beginnend met de “morning traffic jam” in Kampala; een complete chaos! Mensen denken daar echt dat je daar zonder al te veel kleerscheuren over elkaar heen kan rijden. Overal zagen we mensen, taxi’s (lees: witte overvolle Toyota-busjes), bananen (lees: op de fiets, op de motor, op de vrachtwagen, op hoofden, in kraampjes, op straat…), verkeersdrempels en fruitkraampjes. Bij een aantal van deze fruitkraampjes zijn we gestopt om onder andere minibananen en ananas te kopen.

Na zo’n 5 uur rijden kwamen we in Fort Portal, een grote stad, waar we zijn gaan lunchen. Hier hebben we lokaal Oegandeze gerechten getrotseerd. We weten niet meer exact hoe het allemaal heette, maar onze beschrijving luidt als volgt: stukjes pannenkoek-zonder-suiker, bruine klei-achtige substantie met fruitsmaak, gebakken Ierse aardappeltjes, te droge ontbijtcerealdeeg, stukjes beef die eruit zag als draadjesvlees in een rode grondnotensaus, gepureerde banaan-met-aardappelsmaak en spinazie die maar half naar spinazie smaakte. Hoewel deze opsomming niet aantrekkelijk klinkt, was het allemaal best lekker!

Na de lunch zijn we off-road doorgereden naar Kibale Forest National Parc. Een tocht van 40 minuten werd al snel anderhalf uur. Ondanks het vele stof was het uitzicht grandioos! Echt alles is hier groen! Behalve de weg dan… die is rood. Net als wij daarna. Nog geen kilometer na het bordje “Welkom in Kibale Forest National Parc” werd onze auto besprongen door een flinke hoeveelheid rood-bilbavianen. De kudde bestond uit een aantal moeders met baby’s op hun rug of buik en vechtende mannetjes in de strijd voor een minibanaantje die we uit de auto hebben gegooid. Het resultaat: rood-bilbaviaan 1 had een gescheurde lip en rood-bilbaviaan 2 een gevulde maag.

Na nog zo’n 20 minuten rijden kwamen we aan bij Chimps Nest. Een prachtige accommodatie midden in de jungle. Daar werden we welkom geheten door zeer veel zwarte vlinders. Twee Afrikanen waren wederom de Sjaak en mochten onze koffers meenemen naar onze boomhut. Een leuke trip over loopbruggen door de jungle van 10 minuten. Eenmaal aangekomen zagen we dat we een boomhut van twee verdiepingen hadden. Op de eerste verdieping een romantisch tweepersoonsbed met een hoop beestjes, een wc en een wastafel en op de tweede verdieping onze buitendouche en terras. Echt heel vet! En natuurlijk een ontzettend mooi uitzicht op… jawel, de jungle! Waar we gelijk al wat apen zagen slingeren. Na een lekkere maaltijd zijn we weer thuis gebracht door een ranger (ja ja, dit is echt nodig, zo donker is het!) en liggen we nu in onze dierrijke omgeving. Slaap lekker!


08-06-2013
Vandaag een zeer drukke dag! Vandaag zijn we vroeg opgestaan, want er stonden maar liefst drie activiteiten op het programma. Toen de wekker ging, was het nog pikkedonker. Het mooie van een boomhut is onder andere dat je buiten mag douchen. Zonder dat er warm water geleverd werd (lees: je hebt maar 100 liter warm water per dag en deze wordt om 6 uur ’s avonds gebracht…) hebben we toch een lekkere opfrisser gehad. We hebben de safaribroeken en wandelschoenen aangetrokken, verrekijker om de nek, fotocamera in de hand en flesjes water in de rugzak gedaan. Klaar voor onze eerste chimptracking!

Aangekomen bij het vertrekpunt in het Kibale Forest National Parc werd ons een ranger toebedeeld. Deze had uiteraard een enorm geweer… Samen met een Ierse jongen trokken we de bush bush in. In het begin hadden we het idee dat het een chimp runningtour was; onze ranger sprintte van boomstronk naar boomstronk en klauterde onder takken door. En wij erachter aan! Wat bleek… er waren een paar chimpansees gespot die ons pad zouden kruizen als we op tijd waren. En… dat was gelukt! Een kleine groep chimps trok op z’n gemak verder de bush bush in, terwijl wij ze op de voet volgde. Het Alpha-mannetje uiteraard voorop. We hebben echt briljant mooie foto’s gemaakt. Eerst alleen van onze chimp-achtervolging, later ook van slingerende en klimmende exemplaren. En wat maken die beesten een herrie! Erg indrukwekkend!

Na zo’n 3 uur door de bush bush gelopen te hebben, was het tijd voor eten en relaxen bij onze accommodatie. Na de lunch zijn we naar het startpunt van onze volgende excursie gereden: een wandeling door het Bigodi moeras. Wederom kregen wij een ranger mee; deze keer zonder geweer maar met een verrekijker. Dat zag er ook wel stoer uit hoor. Tijdens de wandeling van 4,5 kilometer hebben we vele apen gezien (lees: zwart en witte colobus, rode colobus, bavianen en nog een paar), vele vogels (lees: honeybird, jacobvogel en nog een paar) en vele soorten planten en gewassen (lees: koffie, thee, maïs, papyrus, tabak, eucalyptus, suikerbieten en nog een paar). Erg indrukwekkend!

Nadat we kort een voetbalwedstrijd van het Nationale Elftal van Oeganda hebben gezien (lees: daar hebben we Kaleb erg blij mee gemaakt), zijn we terug naar de boomhut gegaan om te gaan douchen. Deze keer hadden we zowel warm water als licht. Dat scheelt een hoop! Na het eten hebben we ons weer gehuld in onze bush-bush kleding en zijn we naar onze derde excursie gereden. Alleen deze tocht was al een enorme trail. We waren wat aan de late kant en Kaleb loste dat op door de off-road route “iets sneller” te pakken. Resultaat: we waren snel op de plaats van bestemming, maar met een lekke band. Deze heeft hij zelf gerepareerd terwijl wij wederom met een gewapende ranger aan de noctal walk zijn begonnen. Dit is precies zoals het klinkt: lopen door het donker. Pikkedonker. Want ja, niemand had ons verteld dat we zelf een lamp mee hadden moeten nemen. Niet dat we deze anders hadden gehad… maar toch! Dus met drie man, een geweer en één zaklamp liepen wij het regenwoud in waar nog steeds slangen, apen, olifanten en vogels herbergen. Af en toe vond onze ranger het leuk om een paar meter vooruit te lopen en de lamp uit te doen. Vervolgens sta je daar in het pikkedonker, gezellig met z’n tweeën, struikelend over elke boomstronk en crashend tegen een boom. Op een gegeven moment liep Eveline zelfs tegen de ranger op. Want ja, een Afrikaan in een camouflagepak zie je nou eenmaal niet in het donker! We gingen op zoek naar bush-baby’s (thuis nog even op zoeken wat dit nou precies zijn), maar het heeft in ieder geval rode ogen als ze je in de gaten houden. Na zo’n uur ploeteren door het donker hebben we eindelijk zo’n beest gevonden. Of eigenlijk, z’n ogen. Verder hoorden we een heleboel geluiden van andere beesten die opvallend dichtbij leken te zijn. Het leek erop dat het geritsel in de bosjes en bomen naast ons ons sneller in het oog had dan andersom. Maar goed, gewoon blijven lopen! De hele wandeling was echt een super spannende ervaring!

Door onze eigen “ranger” van de accommodatie zijn we weer veilig naar onze boomhut gebracht, waar we zo lekker gaan slapen! Morgen staat er een iets relaxtere dag op het programma. Welterusten!


09-06-2013
Onze tweede nacht in onze boomhut was prima bevallen. Naast alle oerwoudgeluiden hebben we zelfs wat aapjes over het dak horen rennen; super gezellig! Vervolgens bijtijds ontbeten en in de auto gestapt richting Queen Elisabeth National Parc. Onderweg zijn we gestopt om bananen te kopen, want we moesten van Kaleb het verschil proeven tussen de kleine banaantjes uit Kampala en de grote bananen uit Kibale. De kleintjes waren eigenlijk lekkerder; Gerben vindt dit omdat ze lekker klein zijn (?) en Eveline vindt de frisse smaak lekkerder. In Fort Portal zijn we gestopt om onze band te plakken. Het zag er allemaal bijzonder interessant uit, maar duurde allemaal erg lang. Zeker ook omdat na de gerepareerde band werd ontdekt dat de andere band ook “ziek” was en dus ook maar gerepareerd moest worden… Gaandeweg de rit zagen we het landschap veranderen. Het grote Rwenzori gebergte doemde voor ons op, wat betekent dat we dicht bij de grens van Congo waren. Onderweg zijn we nog aangehouden door de politie, die vriendelijk opmerkte dat een achterlamp kapot was. Normaal kost dit 30.000 UGX, maar omdat Kaleb “uit dezelfde regio als meneer politieagent kwam” werd het afgedaan met een waarschuwing. Even verderop reden we de evenaar over. Echt mooi wanneer je beseft dat je voor het eerst op het zuidelijke halfrond bent! Na wat leuke foto’s zijn we in één keer doorgereden naar onze nieuwe accommodatie: Katara Lodge. Super chique! Prachtig uitzicht op het Queen Elisabeth NP, super modern ingericht, ontzettend aardig personeel en buitengewoon goed eten.

Na een snelle, maar perfecte lunch zijn we in de auto gestapt richting het Kazinga kanaal. Dit is het kanaal dat Lake Edward en Lake George met elkaar verbind. Na eerst een game drive door het park kwamen we aan bij een bootje. Samen met een Italiaans stel en een ranger (zonder geweer maar met verrekijker) zijn we zo’n twee uur gaan varen. Al na 1 minuut varen zagen we zowel olifanten, als buffels en nijlpaarden. En niet een enkeling, maar hele groepen! Hier hebben we echt honderden foto’s van gemaakt! Iets verder op het kanaal kwamen we ook diverse vogels en een krokodil tegen. Het uitzicht was echt adembenemend! Zeker toen we terug gingen, terwijl de zon langzaam onder de horizon verdween. Tijdens de rit terug naar onze accommodatie, zijn we nog op zoek gegaan naar boomklimmende leeuwen en luipaarden. Helaas bleven deze voor ons verscholen. Wie weet zien we ze morgen!

Na een snelle douche zijn we neergeploft in het restaurant, waar we een heerlijk viergangendiner naar binnen hebben gewerkt. Dit is pas écht vakantie! Nu weer op tijd naar bed, want onze wekker gaat morgen weer om half 6!


10-06-2013
Het was een geweldige dag vandaag! Voor dag en dauw ging de wekker omdat we ´s ochtends onze eerste gamedrive gingen maken in Queen Elisabeth National Parc. De meeste roofdieren zijn vroeg in de ochtend of laat in de middag actief, vandaar dat we al om zeven uur het park in reden. Al vrij snel zagen we heel veel beesten; buffels, antilopen, waterbokken en wrattenzwijnen. Echt zo mooi om te zien! Ook hebben we heel veel verschillende vogels gezien in de meest tropische kleuren. Tijdens onze stop bij een kratermeer, dachten we ook een hyena gespot te hebben. Toen we hier naar toe wilden rijden, konden we hem niet meer vinden. Overigens hebben we wel zijn voetafdrukken gevonden… Na lang zoeken hebben we de leeuwen en luipaarden niet meer kunnen spotten.

Om half 11 zaten we aan ons ontbijt (of was dit eigenlijk al de lunch?) en hebben we even kunnen genieten van het zonnetje. Hier zaten nog wat haken en ogen aan… De stoel van Eveline was verkeerd gemonteerd, waardoor zij hier niet op kon zitten. Hierdoor besloot ze de mega grote stoel uit de woonkamer mee naar buiten te nemen. Ze zat hier vrij royaal in, totdat Gerben door zijn eigen stoel was gezakt… Ook hij is in de mega grote stoel gekropen, waardoor het uiteindelijk toch nog een ietwat krappe maar gezellige zit werd.

’s Middags zijn we naar de Gorge Kyambura gereden voor een tweede chimptracking. Samen met zes anderen en een ranger (met zowel een geweer als een verrekijker) daalden we de kloof in, waar we op zoek gingen naar onder andere chimpansees. Hiervan hebben we er één gezien. Een slapende… Ietwat saai dus! Overigens was het tropisch regenwoud wel echt prachtig en hebben we een hele gave, knalgroene giftige slang gezien!

Kaleb vond het zó jammer dat we geen leeuwen hadden gezien vanmorgen, dat hij aanbood om nog een tweede gamedrive te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Direct na de chimptracking zijn we weer naar Queen Elisabeth gereden op zoek naar leeuwen en luipaarden. Na zo’n uur rondrijden hadden we niet veel meer gespot dan antilopen, buffels en wat vogels. Ineens zag Kaleb ergens in de verte een staart heen en weer zwaaien. Toen we deze met onze verrekijker gingen bekijken, zagen we ineens een leeuwenkop! Alleen… hij was wel heel ver weg. Eveline vroeg nog of Kaleb dichterbij kon komen, maar dat lukte niet. Maar gelukkig was deze leeuw goed gezind en liep onze kant op! Op dat moment zagen we dat er meer leeuwen waren. Dat ging zo: “Ik zie er drie!” “Nee, vier zelfs!” “Ik zie er nóg één!” en uiteindelijk “Zijn het er nou écht zeven?”. Het antwoord was nee: we hebben er zelfs acht gespot! Ze kwamen allemaal onze kant op en hebben zelfs voor onze neus nog even geposeerd op een steen. Echt een wow!-momentje! Vervolgens hebben we de achtervolging op ze in gezet, zodat we nog een paar mooie plaatjes konden schieten. En zo reden we met een gelukzalig gevoel terug naar de lodge. Leuk detail is dat we ’s morgens het park binnen reden met zonsopgang en ’s avonds terug reden met zonsondergang. Wow! Wow! Wow!

Het resort besloot ons nog eens extra te verwennen in het kader van onze huwelijksreis ;-) Zo was de hele lodge versierd met rozeblaadjes, snoepjes en hartjes en zitten we nu heerlijk te genieten van een gratis drankje “omdat we getrouwd zijn”…  Nu nog even lekker genieten, want morgen staat een lange rit naar Jinja op het programma.