Eolische eilanden | Lipari & Vulcano
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
22 September 2022 | Italië, Lipari
We liepen vanmorgen naar de haven in Milazzo. We gingen aan boord van de Eolian Princess, voor onze tocht over de Tyrreense zee naar de Eolische eilanden, welke op de UNESCO Werelderfgoedlijst staan. Het water was nogal wild, wat spectaculaire golven en regenbogen opleverden. Het water spoot langs de boot omhoog en Kiki gilde van plezier. Lopen was geen optie, want je zwabberde van links naar rechts over de boot. Terwijl Gerben aan het vechten was tegen zeeziekte, zat Kiki lekker te spelen aan tafel en maakte Eveline foto's vanaf het buitendek. We kwamen eerst langs Vulcano, het meest zuidelijke eiland van de Eolische eilanden. We zagen vulkaankraters, hete dampen uit de gele zwavelkristallen, een grot en allemaal gekke rotsformaties.
Een klein stukje verder ligt Lipari, het grootste eiland. Voor we van boord gingen, voeren we ook nog langs een paar bijzondere rotsformaties ten zuiden van het eiland. Daarna legden we aan in Lipari stad, een liefelijke dorpje met een klein haventje, gekleurde huisjes en een citadel. We liepen de gezellige straatjes door en kwamen uit bij de Cattedrale di San Bartolomeo. We hebben niet zoveel met kerken, maar deze is wel echt heel mooi! Daarna liepen we door de citadel. De citadel werd gebouwd na 1544, als reactie op het bloederige en gewelddadig bezoek van de piraat Barbarossa. Uit angst en als bescherming van de stad en zijn inwoners werd de citadel gebouwd, echt een reusachtig bouwwerk. Vanaf hier hadden we een mooi uitzicht over de stad en de haven. We liepen weer terug naar de haven, aten onderweg nog een arancini (gefrituurd risottoballetje) en struinden door de winkeltjes. Wat een mooi eiland!
We stapten weer aan boord van de boot en voeren door het heldere kobaltblauwe water naar Vulcano. We zagen de fumarolen opstijgen uit de kraterrand en liepen langs de gele zwavelkristallen. Stinkende gele zwavelkristallen. Rotte eieren, maar dan erger. Onze IJsland herinneringen kwamen spontaan weer boven drijven! Helaas is het Terme di Vulcano (het vulkanische modderbad) al een jaar gesloten vanwege onderhoud en is het ook niet (meer) toegestaan om de kraterrand te beklimmen. Daarom liepen we naar La Baia Negra, het zwarte strand. Deze baai ligt mooi tussen groene bergen en als je je omdraait, zie je de krater. Hier hebben we lekker gespeeld en een mooi zandkasteel gebouwd.
Aan het einde van de middag stapten we weer aan boord. Met op de achtergrond de rokende Stromboli en andere vulkanische eilanden voeren we weer terug naar Milazzo. Na het douchen zijn we lekker gaan eten: een halve meter pizza!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
