Bergtocht door Serra de Tramuntana
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
30 September 2019 | Spanje, Escorca
Na het ontbijt zijn we naar Serra de Tramuntana gereden, een bergketen langs de noordwestkust van Mallorca. Vanaf Pollença namen we de Ma-10, een kronkelende weg door de bergen. De weg is breed genoeg om elkaar te passeren, goed geasfalteerd, maar wel voorzien van vele klimmetjes en haarspelbochten. Bij Escorga stopten we bij een mooi uitkijkpunt. Bergen, met daar achter de zee. Wow! We reden weer een stukje verder en maakten toen een stop bij Pantà de Gorg Blau, een kunstmatig reservoir, dat water aan de stad Palma en de omliggende gebieden levert. We reden nog een klein stukje verder en parkeerden toen onze auto, net voor stuwmeer Cúber. We hadden een leuke wandelroute gevonden van 12 kilometer die hier start, de rondwandeling naar de Tossals Verds. Met Kiki in de draagzak gingen we op pad. Het begon gelijk al met flink klimmen. Het pad bestond uit allemaal haarspelbochten op een rotsachtige ondergrond. Het uitzicht was nu al mooi; we zagen Gorg Blau, Cúber en een heleboel bergketens om ons heen. We klommen verder en kwamen toen uit bij een soort vallei, met uitzicht op nog meer bergen.
We bleven maar omhoog lopen. Klimmen eigenlijk. We stapten van rots naar rots, liepen af en toe stukjes over rollende stenen en dan was er weer een ‘trap’ van rotsen. Het was prachtig, maar best vermoeiend! Zeker met een temperatuur van ruim 30 graden en een brandende zon! Kiki had overigens de grootste lol. Ze trappelde vrolijk met haar benen, haar armpjes gingen steeds enthousiast op een neer en ze maakten vrolijke geluidjes onderweg. Elke voorbijganger werd ook met een brede glimlach begroet. Elke berggeit ook trouwens. Op een gegeven moment moest er zóveel geklommen worden, dat er zelfs kettingen in de wand waren gemonteerd. We trokken onszelf naar boven en hadden weer een ander mooi uitzicht. Wow! Maar uh… zijn we nu nog niet halverwege, bij Refugi de Tossals Verds? Even op onze telefoon kijken. We waren nu twee uur bezig en hadden… 2,1 kilometer gelopen. Nou ja, geklommen. Nog 3 kilometer te gaan naar de wandelhut… We liepen door en de route werd gaandeweg iets gemakkelijker. Uiteindelijk daalde we weer een stukje af en kwamen we – na ruim drie uur wandelen – bij de hut aan. Na een lekker drankje gingen we maar weer door. We hadden nog 7 kilometer te gaan! Nu hadden we wel van voorbijgangers gehoord dat het tweede gedeelte makkelijker was dan het eerste gedeelte, maar toch. Het blijft een wandeling door de bergen!
Vanaf de hut was het eerst weer een stuk omhoog, maar nu wat meer over een pad dan stappend van rots naar rots. Kiki was ondertussen in slaap gevallen en hing als een zak aardappels in de draagzak, wat het voor Eveline niet lichter maakte. De route was overigens nog steeds heel mooi, maar wel zwaar. Wel minder zwaar dan het eerste gedeelte, maar we moesten nog steeds veel hoogteverschillen overbruggen en liepen nog steeds over ongelijke stenen. Toen Kiki weer wakker werd en fanatiek begon te bewegen, heeft Gerben haar verder gedragen. Dan pas merk je hoeveel makkelijker/zwaarder het lopen is met zonder/met kind! Volgens de bordjes hadden we nu nog een uur te gaan. De route werd gelukkig steeds makkelijker. Minder rotsen en stenen, meer zand, een breder pad en grotendeels omlaag. We hadden weer een mooi uitzicht op het Gorg Blau en daalden daarna het laatste stuk af tot aan de auto. Yes, we zijn er! Dat was 12 kilometer en daar hadden we maar liefst meer dan 5 uur over gedaan! Maar mooi was het wel!
Na een uurtje rijden waren we weer terug in Alcúdia. Onderweg hebben we snel nog wat gegeten en toen was het tijd voor een douche. Daar waren we wel aan toe!
-
03 Oktober 2019 - 20:22
Marlies:
Mooie wandeling! Stoer hoor, zo met kiki en dan zo klimmen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
