Hiken rond de Sorpesee

Vannacht hebben we lekker geslapen en daarna nog lekkerder gegeten. Broodjes, croissantjes, poffertjes, gebakken ei, yoghurt, fruit, cake… Noem het, en het was er! Toen we de laatste spulletjes hadden ingepakt, wilden we gaan. Gerben tilde z’n koffer op en… alles viel op de grond. Vergeten de rits dicht te doen… Even later zaten we in de auto. Na 10 minuten rijden had Eveline het gevoel dat we de verkeerde kant op gingen. Dat klopte. We gingen naar het oosten in plaats van het noorden. En dat was haar fout. Eveline had geen navigatie nodig, zei ze. Of toch wel. Een kwartier later kwamen we aan bij de noordpunt van de Sorpesee, een groot stuwmeer. Voor € 3,50 konden we de auto parkeren op één van de vele parkeerplaatsen. We hebben het vermoeden dat het in de zomer een heel stuk drukker is hier!

Gewapend met GoPro, camera en wat flessen water gingen we op pad. We volgden het geasfalteerde voet-/fietspad langs het meer. Tussen het meer en het pad zaten afwisselend bomen, strand en vakantieparken. Toen er geen vakantieparken meer te zien waren en dus ook geen hekken meer, besloten we off road te lopen om wat dichter bij het water te komen. Een kort pad over de bladeren en tussen de bomen door bracht ons naar het water. We zaten precies bij een ‘uitloper’ van het water, dus door een enigszins schuin en drassig gebied probeerden we hier omheen te lopen. Toen we bijna op de punt waren, werd de grond steeds drassiger. Gerben vroeg nog: “weet je zeker dat je hier verder wilt lopen?”, waarop Eveline nog antwoorde “ja hoor, gewoon hier door”. En op dat moment nam ze een stap en verdween haar voet – correctie, gehele onderbeen – in de modder. “Misschien toch niet”, was het antwoord. Het ergste modder hadden we weggepoetst. Best mooi hoor, één oranje en één bruine schoen! We besloten toch maar weer naar de hoofdweg te gaan. Met een flinke klim door de bladeren kwamen we weer ‘boven’ en terug op het wandelpad. Toch handiger zo.

Een paar kilometer later kwamen we bij de Amecker Damm. Voordat we het meer overstaken, hebben we eerst nog een heiße schokolade mit sahne genomen bij Zum Sorpestübchen. Een half uur later liepen we aan de oostkant van het meer. Hoewel we het meer niet veel zagen, was het wel een mooie route door de bossen. Geasfalteerd, licht glooiend en lekker bochtig. Helaas begon het wel wat te regenen. Een tijdje later kwamen we aan bij de noordpunt van de Sorpesee, waar we een mooi uitzicht hadden op enerzijds het dorpje Langscheid en anderzijds de heuvels van het Sauerland. Na ruim 16 kilometer lopen kwamen we aan in Langscheid, waar we hebben genoten van een uitgebreide lunch. Daarna volgde nog een klein stukje – door de regen – naar onze auto.

Vanaf daar zijn we toch nog even naar Wildewiese gereden, het gebied waar we wilden gaan langlaufen en snowboarden. Het skigebied is klein maar schattig, de hotels zagen er gezellig uit, de pistes waren grotendeels groen en verder was het behoorlijk uitgestorven… Er lagen alleen nog wat verdwaalde sneeuwvlokjes en zelfs de pistebully stond in het gras. Ook niet zo gek… het was 6ᴼC boven nul en het regende vrij hard… Zeker de moeite waard om (met sneeuw) nog eens naar toe te gaan! Met een leuke en bochtige weg reden we door de heuvels van het Sauerland weer richting Nederland. Overigens is deze omgeving ook echt wel de moeite waard om naar toe te gaan, maar dan in de zomer met zon. Veel schattige dorpjes, mooie vakwerkhuizen, mooie uitkijkpunten, flinke heuvels… Na goed drie uur rijden stonden we weer in Zoetermeer. Ondanks dat we niet hebben kunnen ‘spelen’ in de sneeuw, hebben we toch een heerlijk weekend gehad!