Paardrijden in Lagoas de Santo André

Vandaag zijn we vroeg opgestaan, omdat we uiterlijk half 9 weg moesten. Eigenlijk werd het ontbijt pas vanaf 9 uur geserveerd, maar ze kon wel een broodje voor ons regelen. Toen we om 8 uur in de eetzaal kwamen, stond het hele buffet al klaar. Super lief! We gingen op pad naar Paardrijcentrum Monte Velho de Cima in Reserva Natural das Lagoas de Santo André e Sancha. Na een krappe twee uur rijden kwamen we daar aan en zagen we de paarden al staan. Vandaag ging ons paardrijd-avontuur beginnen! Eveline heeft één keer gereden met collega Daphne in de binnenbak, Gerben had zelfs nog nooit op een paard gezeten…! Dit wordt nog wat! Het meisje dat ons begeleidde, gaf kort uitleg. Zo kom je erop, zo gaat ‘ie lopen, zo gaat ‘ie links, zo gaat ‘ie rechts en zo kun je ‘m laten stoppen. That’s all! Klinkt simpel… Eerst maar even in de buitenbak een beetje oefenen. De eerste paar minuten zat Gerben nogal krampachtig op zijn paard. Bij elke ongewenste beweging van z’n paard klonk er een ingehouden gil… Al gauw vond het meisje het goed genoeg en we gingen op pad. Gerben bleek een beweeglijk paard te hebben, die continue bijgestuurd moest worden. Ook schudde die regelmatig met z’n kop en zwiepte z’n staart vrolijk heen en weer. Volgens het meisje had hij gewoon wat last van de vliegen… Gerben kreeg het gevoel steeds meer te pakken en liep als een ervaren ruiter achter de gids aan. Eveline voelde zich al snel op haar gemak op haar 25-jarige paard. Het was een lief en rustig beest, die alleen regelmatig stopte om een plant te eten. Moet kunnen! Onze rit ging door de bossen en duinen, een erg mooie omgeving! Tussendoor stopten we even om een foto te maken en ook hebben we nog de nodige actie filmpjes gemaakt. Na 1,5 uur rijden liepen we weer de manege binnen. We zijn weer een ervaring rijker! Erg leuk om een keer te doen!

Na de tocht reden we verder naar het zuiden. We stopten in Sines voor een lekkere lunch. Daarna reden we nog zuidelijker, waarbij we regelmatig de kust tevoorschijn zagen komen. Een mooie route!

Onderweg wilden we nog even gaan tanken, voor de tweede keer deze vakantie. We waren al een paar pompen voorbij gereden, omdat ze daar – vreemd genoeg – geen diesel hadden. Na pomp nummer 4 zonder diesel, ging Eveline eens even googlen. Wat bleek, Gasólio blijkt ook gewoon diesel te zijn! Weten we dat ook weer! Toen Gerben het klepje van de tank open wilde doen, gebeurde er niets. Hij bleef drukken, maar niets. Eveline zocht nog naar knopjes in de auto, maar vond ook niets. Terwijl Gerben bleef proberen, keek de man van de auto achter ons een beetje verbaasd en vroeg zich blijkbaar af wat we aan het doen waren. Nadat we met gebaren duidelijk hadden gemaakt dat het klepje niet open ging, ging hij ook driftig op zoek naar een knopje in onze auto. Zonder resultaat. Ondertussen kwam ook het meisje van het tankstation naar buiten en begon ook te drukken op het klepje. Nog steeds geen beweging. Hoe kan dat toch? De vorige keer ging ‘ie in één keer open… Inmiddels kwam een jongen die rustig een kopje koffie zat te drinken ook aan gelopen. En toen vroeg Gerben: “Eef, druk eens op de autosleutel om de deuren te ontgrendelen?" En ja hoor, het klepje ging eindelijk open! En zo konden we – bijna 10 minuten later – toch nog tanken!

Anderhalf uur later kwamen we aan bij Pensão das Dunas in Carrapateira. We zijn via via aan deze accommodatie gekomen en de eigenaresse is dan ook een Nederlandse. De vriendelijkheid bleef wat achterwegen, maar het schattigheidsgehalte van de accommodatie maakt een hoop goed! We besloten nog even naar het strand te gaan, zo’n 6 minuten verderop. Wow! De kust is hier echt prachtig! Mooie wilde zee – het was dan ook rode vlag – met overal mooie rotsen. Heel gaaf! Ook blijkt het dé surfspot van de omgeving te zijn. Je ziet dan ook vele surfscholen en nog veel meer (grotendeels klungelende) surfers in het water. We ploften neer op onze handdoek en hebben nog even lekker genoten van de zon. Uiteraard hebben we ook nog wat mooie foto’s gemaakt. Om 19 uur reden we terug naar ons pension. Even later gingen we wat eten in het dorpje. We kwamen terecht bij Trigo Vermelho, een vegan restaurant dat erg populair is onder de surfers/hippies. Lekker (en volledig verantwoord!) eten en een leuk sfeertje! We hebben weer een prima dag beleefd vandaag!