Een helse boottocht op weg naar Denemarken
Door: Gerben & Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
29 Januari 2016 | Denemarken, Mygdal
29 januari 2016
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan. We hebben de auto weer volgeladen en ijsvrij gemaakt en toen gingen we op pad. De terugweg is begonnen. Gelukkig sneeuwde het (nog) niet en was de weg goed berijdbaar. Het was vanaf Trysil zo’n 5 uur rijden naar de boot in Langesund. Aangezien de ruitenwissersproeier nog steeds bevroren was, werkten we met een menselijke ruitenwissersproeier: Eveline sprong elke x kilometers de auto uit om de ruit te poetsen. Dat werkte prima! Toen we voorbij Oslo waren, zijn we even gestopt om te lunchen. De laatste 2 uur reden we door de regen naar de haven in Langesund. Bij de haven aangekomen, klaarde het een beetje op. Even later mochten we boarden en zochten we een mooi zitplekje in de Fjord Lounge, waarbij we mooi uitzicht hadden op de zee. Vlak voordat we vertrokken, kwam de kapitein met een mededeling. Vanwege één of ander hoge drukgebied boven Noorwegen en flinke wind boven Denemarken was de zee behoorlijk ruig. Dit betekende golven van 5-6 meter hoogte. De kapitein besloot een iets andere route te varen, iets meer langs de kust, zodat het varen iets comfortabeler werd. Dit betekende ook dat we langer onderweg zouden zijn, maar hoe lang, was onbekend. Verder mocht je niet naar buiten, zo min mogelijk lopen en als je toch wilde lopen, moest je je goed vasthouden aan de relingen. We zijn benieuwd…
We waren de haven nog niet uit en we voelden het al. Echt enorme golven! Niet normaal! De boot gaat steeds meters omhoog en erger nog, valt steeds meters naar beneden. Een enorme klap met trillingen in de hele boot als gevolg. Het servieswerk rinkelt ervan. Het water splasht aan alle kanten om en over de boot heen, bij elke hoge golf weer opnieuw. Ongelooflijk dat onze boot, de MS Stavangerfjord van 170 meter lang, zo erg kan stuiteren op het water. Even later werden kotszakjes uitgedeeld en kwamen ze langs met koekjes, blijkbaar is een licht gevulde maag beter. Gerben, die wel vaker de neiging heeft tot wagen- en zeeziek, werd dan ook behoorlijk ziek. Lijkbleek en kotsend, net als vele anderen. Zo zielig. De hele boot licht bezaaid met mensen op de grond en kotszakjes… Even later meldde de kapitein zich nog met de mededeling dat we pas om 9 uur ’s avonds aan zouden komen in plaats van 7 uur, omdat we vanwege het weer langzamer moeten varen… Pfff! Dat betekent 6,5 uur ziek aan boord…
Elke keer dat je dacht dat de ergste golven nu wel geweest waren, volgden er nog hogere golven… Niet normaal gewoon! De eerste twee uur waren het vooral golven recht van voren, maar daarna vingen we ook de golven vanaf de zijkant. De boot ging alle kanten op. Normaal lopen lukte niet meer, je viel afwisselend tegen de ene muur en andere muur aan. Ook hoorde je continue servieswerk sneuvelen. Niet alleen Gerben was ziek, de halve boot lag kotsend op de grond. De andere helft werd onpasselijk van de kotsende mensen…
Het laatste uur waren de golven wat minder. De boot ging nog wel aardig heen en weer, maar die flinke klappen bleven gelukkig uit. Om iets na 9 uur mochten we eindelijk de boot af. Het verbaasde ons nog dat de auto’s nog stonden zoals we ze achtergelaten hadden. In een kwartier tijd reden we naar onze verblijf Lille Degnbøl in Mygdal (Denemarken), waar we op de heenweg ook geslapen hebben. De eigenaar vertelde ons dat de FjordLine de enige boot was die überhaubt nog was gaan varen, de andere boten waren gecancelled vanwege het weer… We waren in ieder geval blij dat we weer op vaste bodem stonden. Om half 10 hebben we nog even wat te eten gemaakt en daarna zijn we lekker gaan slapen.
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan. We hebben de auto weer volgeladen en ijsvrij gemaakt en toen gingen we op pad. De terugweg is begonnen. Gelukkig sneeuwde het (nog) niet en was de weg goed berijdbaar. Het was vanaf Trysil zo’n 5 uur rijden naar de boot in Langesund. Aangezien de ruitenwissersproeier nog steeds bevroren was, werkten we met een menselijke ruitenwissersproeier: Eveline sprong elke x kilometers de auto uit om de ruit te poetsen. Dat werkte prima! Toen we voorbij Oslo waren, zijn we even gestopt om te lunchen. De laatste 2 uur reden we door de regen naar de haven in Langesund. Bij de haven aangekomen, klaarde het een beetje op. Even later mochten we boarden en zochten we een mooi zitplekje in de Fjord Lounge, waarbij we mooi uitzicht hadden op de zee. Vlak voordat we vertrokken, kwam de kapitein met een mededeling. Vanwege één of ander hoge drukgebied boven Noorwegen en flinke wind boven Denemarken was de zee behoorlijk ruig. Dit betekende golven van 5-6 meter hoogte. De kapitein besloot een iets andere route te varen, iets meer langs de kust, zodat het varen iets comfortabeler werd. Dit betekende ook dat we langer onderweg zouden zijn, maar hoe lang, was onbekend. Verder mocht je niet naar buiten, zo min mogelijk lopen en als je toch wilde lopen, moest je je goed vasthouden aan de relingen. We zijn benieuwd…
We waren de haven nog niet uit en we voelden het al. Echt enorme golven! Niet normaal! De boot gaat steeds meters omhoog en erger nog, valt steeds meters naar beneden. Een enorme klap met trillingen in de hele boot als gevolg. Het servieswerk rinkelt ervan. Het water splasht aan alle kanten om en over de boot heen, bij elke hoge golf weer opnieuw. Ongelooflijk dat onze boot, de MS Stavangerfjord van 170 meter lang, zo erg kan stuiteren op het water. Even later werden kotszakjes uitgedeeld en kwamen ze langs met koekjes, blijkbaar is een licht gevulde maag beter. Gerben, die wel vaker de neiging heeft tot wagen- en zeeziek, werd dan ook behoorlijk ziek. Lijkbleek en kotsend, net als vele anderen. Zo zielig. De hele boot licht bezaaid met mensen op de grond en kotszakjes… Even later meldde de kapitein zich nog met de mededeling dat we pas om 9 uur ’s avonds aan zouden komen in plaats van 7 uur, omdat we vanwege het weer langzamer moeten varen… Pfff! Dat betekent 6,5 uur ziek aan boord…
Elke keer dat je dacht dat de ergste golven nu wel geweest waren, volgden er nog hogere golven… Niet normaal gewoon! De eerste twee uur waren het vooral golven recht van voren, maar daarna vingen we ook de golven vanaf de zijkant. De boot ging alle kanten op. Normaal lopen lukte niet meer, je viel afwisselend tegen de ene muur en andere muur aan. Ook hoorde je continue servieswerk sneuvelen. Niet alleen Gerben was ziek, de halve boot lag kotsend op de grond. De andere helft werd onpasselijk van de kotsende mensen…
Het laatste uur waren de golven wat minder. De boot ging nog wel aardig heen en weer, maar die flinke klappen bleven gelukkig uit. Om iets na 9 uur mochten we eindelijk de boot af. Het verbaasde ons nog dat de auto’s nog stonden zoals we ze achtergelaten hadden. In een kwartier tijd reden we naar onze verblijf Lille Degnbøl in Mygdal (Denemarken), waar we op de heenweg ook geslapen hebben. De eigenaar vertelde ons dat de FjordLine de enige boot was die überhaubt nog was gaan varen, de andere boten waren gecancelled vanwege het weer… We waren in ieder geval blij dat we weer op vaste bodem stonden. Om half 10 hebben we nog even wat te eten gemaakt en daarna zijn we lekker gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
