Huskytocht door de heuvels van Trysil
Door: Gerben & Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline & Gerben
27 Januari 2016 | Noorwegen, Innbygda
27 januari 2016
Ook in dit huisje hebben we weer heerlijk geslapen. Om half 10 reden we de berg op bij Trysil, op weg naar Mountain King´s Sledehundkennel, waar de honden van Terje ons vrolijk toe blaften. Wat een herrie! Terje blijkt meer dan 70 husky’s te hebben! We waren deze ochtend de enige gasten die met hen op pad gingen, een privé tour dus! We hadden dus één slee voor ons en één slee achter ons. Dat voelt veilig. Toen alle honden aangelijnd waren, gingen we op pad. Eveline begon in de slee, terwijl Gerben de slee probeerde te besturen. Dat besturen is nog een lastig ding, aangezien er zes trekkende honden voor je staan. Eigenlijk heb je niet meer dan een rem… We begonnen al vrij snel met een lastig parcours; hellingen op, hellingen af en vele scherpe bochten. Daarnaast kwamen we ook genoeg heuveltjes tegen waar Eveline beurse billen van kreeg. Wat het extra spannend maakt, is dat degene die in de slee zit totaal is overgeleverd aan de bestuurder. Je kan niets; niet helpen sturen, niet helpen remmen, geen bomen ontwijken en als je om valt, kun je er ook niet uit. De honden rennen namelijk gewoon door… Gelukkig ging alles goed, al hadden we wel wat spannende momenten waarop de slee behoorlijk schuin hing. De route was wel fantastisch mooi. Ondanks dat het weer niet zo helder was, konden we genieten van het mooie witte landschap.
Na goed een uur met de husky’s op pad te zijn geweest, stopten we bij een grote hut. Terje maakt een vuurtje en kookte warme vruchtensap voor ons. Lekker even bij komen. Voor Gerben was het vooral een energie-boost en voor Eveline een opwarm-momentje. Na deze pauze werden de rollen omgedraaid. Gerben nam plaats in de slee en Eveline ging achter “het stuur” staan. Omdat Gerben de honden al behoorlijk had uitgeput, liepen ze nu wat minder hard. Terwijl ze hun best deden om vooruit te gaan en tussendoor aan het poepen en plassen waren, vervolgden we de mooie route terug naar het beginpunt. Onderweg hebben we nog de nodige foto’s en filmpjes gemaakt. Bij terugkomst hebben we nog even met de honden geknuffeld. Husky’s zijn echt heel lief!
Na ons husky-avontuur zijn we gaan lunchen bij de ski-piste. Daarna hebben we een wandeling gemaakt in de omgeving. Vervolgens hadden we bedacht om nog even te gaan schaatsen, maar we hebben de “skoytebane” nooit gevonden… Dan maar gewoon terug naar onze cabin. ’s Avonds ging Eveline de keuken in om te koken. Ze had bedacht om een ovenschotel maken – er staat immers een oven – maar er was geen ovenschaal te vinden… Met hulp op afstand van moeder Isabel werd het een lekkere quiche-uit-de-pan, die toch ook aardig goed gelukt was! Smullen!
De rest van de avond zitten we lekker bij de openhaard, te genieten van een hapje en een drankje. Morgen alweer de laatste dag in Noorwegen…
Ook in dit huisje hebben we weer heerlijk geslapen. Om half 10 reden we de berg op bij Trysil, op weg naar Mountain King´s Sledehundkennel, waar de honden van Terje ons vrolijk toe blaften. Wat een herrie! Terje blijkt meer dan 70 husky’s te hebben! We waren deze ochtend de enige gasten die met hen op pad gingen, een privé tour dus! We hadden dus één slee voor ons en één slee achter ons. Dat voelt veilig. Toen alle honden aangelijnd waren, gingen we op pad. Eveline begon in de slee, terwijl Gerben de slee probeerde te besturen. Dat besturen is nog een lastig ding, aangezien er zes trekkende honden voor je staan. Eigenlijk heb je niet meer dan een rem… We begonnen al vrij snel met een lastig parcours; hellingen op, hellingen af en vele scherpe bochten. Daarnaast kwamen we ook genoeg heuveltjes tegen waar Eveline beurse billen van kreeg. Wat het extra spannend maakt, is dat degene die in de slee zit totaal is overgeleverd aan de bestuurder. Je kan niets; niet helpen sturen, niet helpen remmen, geen bomen ontwijken en als je om valt, kun je er ook niet uit. De honden rennen namelijk gewoon door… Gelukkig ging alles goed, al hadden we wel wat spannende momenten waarop de slee behoorlijk schuin hing. De route was wel fantastisch mooi. Ondanks dat het weer niet zo helder was, konden we genieten van het mooie witte landschap.
Na goed een uur met de husky’s op pad te zijn geweest, stopten we bij een grote hut. Terje maakt een vuurtje en kookte warme vruchtensap voor ons. Lekker even bij komen. Voor Gerben was het vooral een energie-boost en voor Eveline een opwarm-momentje. Na deze pauze werden de rollen omgedraaid. Gerben nam plaats in de slee en Eveline ging achter “het stuur” staan. Omdat Gerben de honden al behoorlijk had uitgeput, liepen ze nu wat minder hard. Terwijl ze hun best deden om vooruit te gaan en tussendoor aan het poepen en plassen waren, vervolgden we de mooie route terug naar het beginpunt. Onderweg hebben we nog de nodige foto’s en filmpjes gemaakt. Bij terugkomst hebben we nog even met de honden geknuffeld. Husky’s zijn echt heel lief!
Na ons husky-avontuur zijn we gaan lunchen bij de ski-piste. Daarna hebben we een wandeling gemaakt in de omgeving. Vervolgens hadden we bedacht om nog even te gaan schaatsen, maar we hebben de “skoytebane” nooit gevonden… Dan maar gewoon terug naar onze cabin. ’s Avonds ging Eveline de keuken in om te koken. Ze had bedacht om een ovenschotel maken – er staat immers een oven – maar er was geen ovenschaal te vinden… Met hulp op afstand van moeder Isabel werd het een lekkere quiche-uit-de-pan, die toch ook aardig goed gelukt was! Smullen!
De rest van de avond zitten we lekker bij de openhaard, te genieten van een hapje en een drankje. Morgen alweer de laatste dag in Noorwegen…
-
28 Januari 2016 - 12:24
Marlies Opheij:
Hoi!
Ik volg jullie! Wat een prachtige reis maken jullie, geniet ervan!
Groetjes Marlies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
