Snowboardavontuur met -27ᴼC

22 januari 2016
De dag begon met een lekker ontbijtje: overnight havermout-yoghurt met banaan. Het had eigenlijk pap moeten zijn, maar het pak melk bleek een pak yoghurt te zijn. Lastig hoor, dat Zweeds! Na het eten gingen we de auto weer vol laden en probeerden we de motor te starten. Na een kleine hapering deed Mazzie het weer goed. Op de teller stond -27ᴼC, het koudste dat we tot nu toe hadden gehad. De ijspegels hangen tegenwoordig ook in de auto en ook het dashboard is voorzien van een laagje ijs. Brrr! Een goed uur later kwamen we aan bij één van de skigebieden van Sälen: Lindvallen. Het was voor Eveline de eerste keer op haar nieuwe snowboard en na haar lessen op de rollerbaan. Best spannend! Een beetje onzeker maar vol goede moed gingen we met een stoeltjeslift omhoog. Eerst maar eens die lange blauwe piste proberen. Het lukte voor geen ene meter. Boem! Bochtje… boem! Een piste is toch best wel anders dan zo’n rollerbaan. Het stomme was ook dat Eveline precies wist wat ze fout deed, maar er nog niets aan kon veranderen.

Bij de tweede keer omhoog, nam Eveline zich voor om meer op haar voorste been te staan. Ze sprak dit dan ook uit als een mantra: voorste been, voorste been, voorste been. Het ging gelijk een stuk beter! Meerdere bochten volgden elkaar op zonder te vallen. We besloten naar de andere kant van het skigebied te gaan. Helaas kon je hier alleen komen door een aantal paden te nemen. Ook de sleeplift was een onvermijdelijk obstakel om aan de andere kant te komen. Terwijl Gerben drie ankertjes had laten vliegen, zat Eveline er in één keer in. Halverwege de lift raakte Eveline van het ‘spoor’ en verloor ze niet geheel vrijwillig haar ankertje. Oeps! Maar geen probleem, we waren ver genoeg om weer een piste op te schuiven. Inmiddels waren we aangekomen bij de volgende stoeltjeslift. Het weer was ondertussen veranderd van strakblauw-zonnig naar grijsgrauw-en-wind. Toen we bijna bovenaan aan waren, hing de lift 2x achter elkaar stil. Met -27ᴼC en volle windkracht is dit ijzig koud! We besloten snel naar beneden te gaan – zover Eveline snel naar beneden kan… - en een hapje te eten. Raar maar waar… in dit gebied heb je een ski-thru (in plaats van een drive-thru) van die grote gele M! Uiteraard zijn wij lekker binnen gaan zitten met een grote hamburger.

Na de lunch gingen we wederom met de stoeltjeslift omhoog. Het weer was ondertussen compleet omgeslagen: ijzig koud, dichte mist en enorme wind. Boven aan gekomen was een deel van Eveline’s gezicht bevroren. Een wit puntje… Gelukkig masseerde Gerben het weer warm. Nu maar snel weg uit dit koude gebied. Dat was bijzonder lastig, want we moesten met dichte mist de juiste route zien te vinden. Gelukkig heeft Gerben een knalgele broek en Eveline een feloranje. Als we maar dicht genoeg bij elkaar in de buurt bleven, ging het goed. De route was overigens een ramp; over diezelfde (heenweg)paden moesten we ook weer terug. Zeker als beginnende snowboarder kun je dan maar beter gelijk je snowboard uittrekken. Na een flinke wandeling kwamen we weer op onze “eigen” vertrouwde piste aan. Behalve de mist waaide het zo hard, dat alle sneeuw van de piste af de lucht in vloog. Dit voelde als een flinke sneeuwstorm. Als je de eerste stukken van de ijzige piste overleefd had, kwam je terecht op een heerlijk stuk met hopen sneeuw. Omdat het ondertussen ook al weer donker begon te worden, gingen de lampen op de piste aan. Dit scheelt een hoop, dan zie je in ieder geval waar de piste is! Om 4 uur ’s middags was het tijd om even op te warmen met een warme chocolademelk. Uiteindelijk hebben we tot half 6 nog lekker geboard. Gerben vloog met noodgang naar beneden, terwijl Eveline het bochtjes maken steeds meer onder de knie kreeg.

We hadden een Bed & Breakfast geboekt in Sälen. Bij aankomst konden we geen receptie of wie dan ook vinden. Gelukkig bleek er een envelop voor ons te zijn met een geheime boodschap: deze was namelijk ook in het Zweeds. We bleken een zolderkamer te hebben, super mooi ingericht! Terwijl Eveline ging douchen, begon Gerben vast met de pannenkoeken. In de gezellige zitkamer hebben wij de pannenkoeken opgegeten en typen we nu het verhaaltje. Morgen weer een dagje de piste op!