Eldgjá en de 75 rivierdoorsteken

Kirkjubaejarklaustur, 5 september 2015
Vanmorgen was het wat triest weer; het regende wat, veel bewolking, flinke wind en redelijk koud... We besloten vandaag een andere route te nemen naar Landmannalaugar. We reden via de 26 naar het westen en de F225 naar het oosten. Deze mooie route leidde ons dor het lavaveld Nýjahraun en vervolgens door Fridland ad Fjallabakki natuurpark. Na een uurtje was het gestopt met regenen en zagen we mooie groene en bergachtige landschappen tevoorschijn komen. Nog voordat we bij Landmannalaugar waren, moesten we drie rivieren oversteken. Deze waren alledrie goed te doen. Onderweg werden we ook nog wat gezandstraald; dat hadden we deze vakantie nog niet gehad.
Vanaf Landmannalaugar zijn we over de F208 verder gereden richting Eldgja. Dit is een prachtige route door de bergen. Telkens weer een mooi uitzicht op mooie voornamelijk groene landschappen. Ook hier kwamen we aardig wat rivieren tegen die we moesten trotseren. De ene rivier was wat groter dan de ander, maar we hebben ze alle 23 overleefd. Gerben reed als ervaren chauffeur met gemak door het water.

Eenmaal aangekomen bij de F235 hebben we die afslag genomen. Gerben had een mooi plaatje op google gevonden aan het einde van de weg. Ook deze route was bijzonder mooi en bestond uit vele riviertjes. Nummer 24... nummer 25... En zo nog een twintigtal. Toen we eenmaal bij het meer waren aangekomen, hebben we de auto geparkeerd en zijn we een stukje de berg opgelopen. Toen we op de berg stonden, zagen we nog niet voldoende. Dan maar weer bergje af en bij de tweede berg opnieuw omhoog. Deze keer hadden we een mooi uitzicht. We dachten even alleen op de wereld te zijn, toen er een jongen aan kwam rennen met de vraag of we startkabels hadden. Uiteraard geen idee. En voor die jongen ook geen fijne plek om autopech te hebben aangezien we uren van de bewoonde wereld af zaten. Helaas bleken ook wij geen startkabels te hebben en moesten ze toch wachten op de hulpdiensten.

Eveline wilde nog naar een mooie waterval in de Eldgjá kloof. Op de kaart had ze een route gezien die binnendoor ging, dus even verder sloegen we een pad op richting de waterval. Na nog wat rivieren overgestoken te hebben, kwamen we bij een groot meer. Waar is de weg nu gebleven? En toen zagen we het. Aan de andere kant van het meer ging de weg verder. En toen zagen we een bordje: "narrow ledge". Het was dus de bedoeling om via de zijkant van het meer naar de overkant te rijden. Echter, er was helemaal geen 'ledge' en om nou door een meer van 200 meter rijden ging zelfs ons iets te ver... We besloten weer terug te gaan en moesten dus ook weer over alle riviertjes hebben. Toen we weer op de F208 kwamen, hebben we toch maar de 'standaard' route naar de Eldgjá genomen. De Eldgjá is een 30 kilomter lange vulkanische kloof, die omstreeks 930 is ontstaan. Het zijn eigenlijk een groot aantal explosiekraters op een rij. Het ravijn is zo'n 600 meter breed en op sommige plaatsen 200 meter diep. Bij de Eldgjá aangekomen besloten we de wandeling naar de Ófaerufoss waterval te maken. In ongeveer drie kwartier tijd wandel en klim je naar deze prachtige waterval. In de plateaus valt het water naar beneden. Wij vonden dit een van de mooiste watervallen van IJsland. Om dichter bij de waterval te komen, trok Eveline haar schoenen uit met de bedoeling om door de stroming te lopen. De stenen waren echter zo glad, dat ze na 1,5 meter weer omgedraaid is... Gerben zag vervolgens een afgezet pad omhoog. Rebels als we zijn zijn we onder het hekje doorgegaan en toch omhoog gelopen. We werden getrakteerd op een prachtig uitzicht vlakbij de waterval. Wow! Toen we weer naar beneden waren gelopen, zagen we dat enkele meters verderop een trap omhoog ging. Uiteraard was deze trap niet afgesloten... Ook hier zijn we nog naar boven gelopen. We hadden een mooi uitzicht op het bovenste gedeelte van de waterval. Echt heel gaaf! Toen we weer terug liepen naar de auto, ging de zon nog even schijnen. Heerlijk!

Vanaf de Eldgjá kloof moesten we nog een paar rivieren door. Uiteindelijk hebben we 75 rivieren doorstoken. De laatste was nog een best lastige; over een afstand van ruim 25 meter door best wel diep water... Maar ook dat was gelukt! Na nog wat kilometers over een gele (lees: hobbelig met rotsen en kuilen) en rode (lees: asfalt) weg kwamen we aan bij onze accommodatie: Horgsland in Kirkjubaejarklaustur. Een mooie hotelkamer stond op ons te wachten. Ook het eten bij onze accommodatie was lekker, alleen liep niet alles even gesmeerd. Er was geen bediening, dus de kok nam de bestellingen op zonder dat we een menukaart hadden gezien en serveerde zijn borden ook uit. Drinken? Nee, dat kregen we niet. Bestek? Oh, dat moet ik even pakken. Toetje? Ja, ik heb eigenlijk maar één ding. Al met al lekker gegeten en veel gelachen!