Tweedaagse jungle trekking

Kaoh Piek/Kachon/jungle, 23 en 24 november 2014
Vandaag was het zo ver, de tweedaagse jungle trekking ging beginnen. We werden opgehaald door een stoere Toyota Tacoma pick up en reden in een uurtje naar Kaoh Piek. Ondertussen hadden we onze spullen overgeladen in een stoere legertas, aangevuld met deken, hangmat en grondzeil. Na een boottochtje in een houten speedboot over de Sesan rivier, stapten we zo'n 30 minuten later aan de overkant uit, waar we onze tweede ranger op pikten. We waren zo'n beetje in niemandsland. Met twee rangers, vier legertassen à 10 kilo, een pan en een fluitketel trokken we de wildernis in. Het eerste uur liepen we door hoge begroeiing. En toen was het alweer tijd om te lunchen, blijkbaar. Na even wachten kregen we fried noodles met groente en vlees voorgeschoteld. Na een goede maaltijd trokken we verder de jungle in. De omgeving was ondertussen veranderd in een dichtbegroeid tropisch regenwoud met bijbehorende bamboo bomen. Hier en daar kregen we van de gids uitleg welke planten, bomen en takken we konden eten. Zo hebben we sap gedronken uit een watergevende boom, gekouwd op iets wat uiteindelijk alcohol wordt en geroken aan diverse boomschorsen die verwerkt worden in medicijnen. Tijdens onze tocht doorkruisten we diverse beekjes. Soms moesten de schoenen uit, soms glibberig over stenen in het water en soms met schoenen en al van de stenen afgeglibberd...

Rond 3 uur kwamen we aan bij een open plek vlakbij een waterval, waar we gingen kamperen. Eerst wat foto's bij de waterval en vervolgens een verfrissende duik. Die hadden we wel verdiend; we waren zo vies en stonken een uur in de wind! Toen we terug kwamen bij ons 'kamp', waren de hangmatten al voor ons opgehangen. Kijk, daar heb je de twee rangers voor. Tevens was een grondzeil opgehangen als 'dak'. Het zag er nou niet bepaald uit dat het ging regenen; het was strak blauw en zonnig. We zouden toch sterren gaan kijken vanavond? Echter, onze ranger gaf aan dat er zomaar eens een bui zou kunnen vallen. Tijdens het eten (deze keer rijst met groente), wat we gezellig bij een kaarsje deden, ontstonden fliinke windvlagen en vielen de eerste druppels naar beneden. Snel werd het grondzeil extra bevestigd, want dit waren voortekenenen van een fikse tropische regenbui. Voordat we ons eten goed en wel binnen hadden, barstte de storm los. We zochten dekking onder ons zeil, maar zagen dat de hangmat van Eveline toch nog regen ving. Snel werd er met behulp van zaklampen en touwen nog een tweede zeil overheen gespannen. Dit alles had het gevolg dat we om 7 uur geen andere plek hadden om te schuilen dan lekker in onze hangmat. Gezien er verder weinig te doen was en het al compleet donker was, gingen we maar slapen. Dit was voor ons beide de eerste keer sinds we de leeftijd van drie jaar hebben bereikt dat we om deze tijd gingen slapen. Na twee regenbuien van elk een uur, was het eindelijk droog. Toen pas werden we bewust van alle grommende beren in de omgeving... Haha nee dat viel wel mee. We hoorden de waterval, een hoop geritsel om en rond de tent en alle andere typische oerwoudgeluiden. Dit was eigenlijk best wel spannend!

Gerben was als eerste het bed uit; om half 6! Plassen achter de boom, opfrissen bij het beekje, ingesmeerd met deet en een boek gepakt. Een krap uur later volgde Eveline met ditzelfde ritueel. Eveline had totaal geen zin in noodles, maar had verwacht dat dit het ontbijt zou zijn. Totdat zij twee broodjes aan een stokje zag naast een kampvuur!!! Haar dag was meteen goed! De glimlach was werkelijk van oor tot oor. Toen we uiteindelijk een vers gebakken broodje mét een boerenomelet kregen, maakte ze zelfs een vreugdedansje! Na nog wat lezen en opruimen, was het tijd om weer aan de wandel te gaan. Het pad ging deze keer door het beekje en vervolgens recht (maar dan ook recht!) omhoog! Binnen 10 minuten hadden we al meer zweet geproduceerd dan in een doorsnee dag in de sauna! Het klimmen ging maar door en door. Toen we boven aan kwamen, zagen we dat de ranger helemaal kapot was van deze klim. Hij was dan ook maar 1,30 m groot... Een hele prestatie dus! Zo langzaam als dat hij omhoog liep, zo snel huppelde hij naar beneden. Echter, hij kon het pad niet meer helemaal vinden. Geen probleem, met een kapmes kan je overal een pad maken. Soms waren we 'm zelfs kwijt; de begroeiing was dan ook hoger dan 1,30m. Na wat ronddwalen en hakken in bosjes en struiken, hadden we weer een riviertje gevonden die we moesten doorkruisen om weer op een pad te komen. Na nog zo'n 20 minuten ploeteren door de (deze keer wat lagere) begroeiing, kwamen we weer uit bij de Sesan rivier. Hier werd weer een lekkere maaltijd voor ons bereid: fried noodles! Gerben had er natuurlijk alweer zin in. Eveline iets minder.

Na de lunch zijn we een stukje gaan varen en hebben we nog een lokaal dorpje met bijbehorende begraafplaats bezocht. Je wilt niet weten welke rituelen er hier uitgevoerd worden! Het heeft te maken met het pijnigen van een buffel... zo lang mogelijk... IEUWH! Snel maar weer verder. We vervolgden onze boottrip en gingen per auto weer naar onze eco lodge in Banlung. Omdat we nog steeds gigantisch stonken, hebben we elkaar lekker ingezeept onder de douche. Na het uitruimen van de trekking tassen en een kaartspelletje, was het alweer tijd voor het diner. Een typisch Westers diner: cheeseburger met frietjes! Eveline heeft ervan genoten. Gerben ook. Kortom: we hebben ons jungle avontuur overleefd!