Op de quad scheuren en naar Potami

Vandaag weer vroeg eruit (Eveline is nou eenmaal vroeg wakker...) en weer op de quad gesprongen. We reden het centrum van ons dorpje in op zoek naar een tentje waar we konden ontbijten. Helaas, óf er wordt geen ontbijt geserveerd óf de taverna is gesloten (het is voor de Grieken immers laagseizoen...). Uiteindelijk bij de bakker wat lekkere broodjes en wat drinken gehaald en op een boomstam bij het strand lekker gegeten. Nadat we gatankt hadden, zijn we weer naar het uiterste westen van het eiland gecrosst. Via Órmos Psilí Ámmos kwamen we uit op de 'gele' route richting Drakéi.Langs deze hoofdroute zagen we in de bergen om ons heen mooie off road routes. Alleen... hoe kom je daar? Geen idee. De meeste off road wegen bleken opritten naar Griekse huisjes te zijn... Voorbij het dorpje Kallithéa vonden we eindelijk een startpunt voor een off road sessie. Wiehaaaa! Lekker scheuren! Hoewel op de kaart stond aangegeven dat je vanaf dit gebied niet door kon rijden naar het noorden (waar we later die dag wél naar toe wilden), waren we ervan overtuigd dat dit via deze off road wegen wel moest lukken. Overigens wordt het wel heel lastig als je telkens splitsingen hebt waarvan je geen idee hebt welke je moet kiezen. Tot je - midden in het bos - ineens verkeersborden met plaatsnamen tegen komt. Helaas vonden we deze plaatsnamen zelden terug op onze kaart. Meer dan de helft van de routes bleek ook doodlopend of 'kerklopend' te zijn; route naar een kerkje of kapelletje en dan stopte de weg weer... Af en toe kwamen we iets bekends tegen en hadden echt het gevoel aan de goede kant van de berg te zitten. "Zie je wel, doorsteken lukt heus wel!", zeiden we nog. Toen we ergens de bocht om kwamen scheuren, zaten we ineens in een kudde geiten, die daar gedropt werden. Wij werden verrast door de geiten, de honden waren verrast door ons. Gevolg: hard blaffende en mee rennende honden door het bos. "Harder! Harder", hoorde Gerben achter zich. En zoeff! Daar scheurden we over het off road pad heen. Gelukkig, na een paar (honderd?) meter gaven de honden het eindelijk op. Pfieuwh!

Ondertussen vonden we het wel weer mooi geweest. We hadden al zeker twee uur gereden en wilden nu wel eens naar de bewoonde wereld. We vonden een pad bergafwaarts, zagen in de verte een geasfalteerde weg... Dat moet goed gaan! Niet veel later kwamen we op de geasfalteerde weg, reden een stukje naar het noorden en kwamen in een dorpje terecht. Het dorpje was Drakeí, het laatste dorpje van de 'gele' weg voordat deze stopte... Jammer zeg! Waren we toch niet aan de andere kant van de berg... Na een drankje bij I Ánaxi, welke werd beheerd door de dorpspriester en zijn vrouw, hadden we het idee om met onze quad de wandelroute naar de Seitáni stranden te pakken. Uiteindelijk kom je dan ook in het noorden uit. We hadden de weg een eindje gevolgd, zagen steeds bordjes "Seitáni" en kwamen toen toch uit op een wandel/rotspad. Nee, dit was zelfs voor onze quad niet te doen. Jammer, dan maar de hele weg weer terug. Gerben is in één ruk naar Votsalakia gescheurd, waar Eveline het weer overnam om via Marathókambos een andere gele route naar het noorden te rijden.

Even later arriveerden we in Potámi, waar we op zoek gingen naar de watervallen van Potámi. Het eerste stuk deden we lopend; je volgt het riviertje stroomopwaarts en herhaaldelijk moet je over het water heen om aan de andere kant van de oever verder naar boven te lopen. Vlak voor de daadwerkelijke waterval, was (enkele meters hoger...) een restaurant gebouwd. Eerst maar eens lunchen. Na een flinke klim omhoog én vervolgens 50 (!!) minuten wachten kregen we ons eten. Het was gelukkig wel erg lekker! En - speciaal voor Gerben - gratis tzatziki als excuus voor het lange wachten... Na het eten zijn we gelijk naar de waterval gegaan. De enige manier om bij de waterval te komen is zwemmend. Om bij de eerste waterval te komen, moet je ongeveer 40 meter zwemmen (of lopen, als het water laag staat, zoals nu). En daar zagen we de eerste waterval. Volgens ons boekje kon je door de waterval omhoog klimmen, om zo bij de tweede waterval te komen. In de tweede waterval (die aanzienlijk hoger was dan de eerste) hing een klimtouw om boven de tweede waterval uit te komen. Eveline is helemaal naar boven geklommen en werd getrakteerd op een prachtig uitzicht.

Toen we terug liepen, kwamen we nog langs de Metamórfosis tou Sotiróskerk, het oudste heiligdom van het eiland. Het bouwwerk komt uit de 11de eeuw. Gerben heeft nog een kaarsje aangestoken voor een lang en gelukkig huwelijk :-) Vervolgens zijn we met de quad naar het strand van Potámi gereden, waar we nog lekker een tijdje in de zon hebben gelegen. Om half 7 hadden we er genoeg van en zijn we weer naar huis gescheurd. Vanavond gaan we lekker op ons balkon genieten van onze zelf gekochte Griekse lekkernijen!