Noorderlicht jagen en rendierenrace

Vervolg van 17 januari 2014
Na een leuk (volgens Gerben; minder leuk volgens Jeanny) spelletje jokeren is Gerben erop uit gegaan voor de actuele stand van het Noorderlicht. Dol enthousiast rende hij terug. Aankleden jullie, we gaan NU naar buiten! Na 10 minuten en 20 kledingstukken liepen we met flink wat stukjes hout naar buiten. We waren nog niet eens op het meer aangekomen en we hoorden: we zien het nu al!!!! Waar dan? DAAR!!!!!!!! Boven in de lucht zien we een mooie groene boog! Hout laten vallen, statief gepakt en heel veel foto’s gemaakt! Vervolgen zijn we een stukje over het meer gelopen hebben de mannen een mooi vuurtje gestookt (net naast het meer, maar in de sneeuw!), terwijl Jeanny en Eveline zo’n 100 foto’s hadden geschoten. Een mooie groene boog, soms wat scherper en soms wat minder, maar… we zagen hem! Zelfs met het blote oog goed zichtbaar!!! Toen het vuurtje net aan was, zagen we dat het hutje (“kotah”) aan de rand van het meer leeg stond en zijn de heren begonnen aan het maken van een tweede vuurtje, terwijl de meiden nog steeds bezig waren met duizend foto’s te schieten. Het Noorderlicht werd alsmaar mooier! Niet één boog, maar zelfs twee bogen werden zichtbaar! Ondertussen werd het wel steeds kouder (het was maar 29 graden onder nul…) en kropen we steeds dichter bij het vuur. Na nog zo’n 100 prachtige foto’s hadden we het zelf zó koud, dat we besloten terug te gaan. Wat een fantastisch gevoel, we hebben gewoon het Noorderlicht gezien!!!! Wiehaaaaa!!

Zaterdag 18 januari 2014
Vandaag konden we enigszins uitslapen; om 11 uur moesten verzamelen bij het restaurant. Samen met 13 anderen vertrokken we naar het rendierpark. Skischoenen aan, in de tunturi, zeven rendieren werden aan de tunturi vastgeknoopt en rijden maar! Bij het parcours aankomen kregen we een korte instructie; met dit touw kun je sneller en dit touw mag je nooit loslaten! “If you do that, you have problem!” Na de kunst even afgekeken te hebben, stond Bas klaar voor zijn oefenrondje. “Dat ging super! Het voelde goed en stabiel”, aldus Bas. Hij bleef dan ook mooi staan, waardoor de rest een mooi voorbeeld. Daarna stond Jeanny klaar voor haar oefenrondje. “Het ging veel makkelijker dan verwacht! Ik bleef zelfs staan! Het hele rondje!”, aldus Jeanny. Ondertussen stond Gerben ook de springen aan de start. Gerben dacht het rondje wel even te maken. Zo moeilijk kan het toch niet zijn? “Als zelfs Jeanny het kan…! En die 80-jarige man…!”, aldus Gerben. Maar als nel bleek, dat Gerben toch niet voldoende controle had over zijn rendier en zijn ski’s. Bij de derde bocht crashte Gerben vol op zijn smoel. Wij lagen in een deuk. “Gelukkig kon ik snel weer op staan en rende ik met mijn ski’s boven mijn hoofd de finish over! Iedereen lachte met uit, maar klapten toch voor mijn prestatie!”, aldus Gerben. Als laatste mocht Eveline het oefenrondje doen. Zoals verwacht ging het feilloos en snel. “Ik heb toch wel een voordeel dat ik kan skiën denk ik! Ik heb ook netjes mijn rendier gestopt aan het einde van het parcours!”, aldus Eveline. Dit is echt zó gaaf! Na het opwarmen bij het kampvuur stond Bas klaar voor de echte race. Met grote snelheid vloog hij het parcours over en zette een mooie tijd neer. Helaas was dit net niet voldoende voor een podium plaats; hij werd vierde met een tijd van 24.16 seconden. Daarna ging Eveline de strijd aan met een wit rendier. In een vliegende vaart gleed zij naar de finish. Net als Bas kon zij haar rendier op tijd stoppen. Even later ging ook Gerben voor de tweede keer. Deze keer kreeg hij een super snel rendier, dat hij never nooit mocht loslaten, want dat zou het rendier naar huis gaan. Hoewel Gerben een super snel rondje aflegde, was hij niet in staat om zijn rendier vast te houden. Met als gevolg dat het rendier daadwerkelijk naar huis is gelopen…! Daarna ging Jeanny. Ze had een vliegensvlugge start, maar aan het einde van de race was haar rendier moe. Jeanny deed er alles aan; slaan, roepen, schreeuwen, maar niets mocht baten. Rendier was moe en liep rustig verder. Zo nam Jeanny buiten het parcours om nog even een schansje, want dat vond het rendier wel nog leuk om te doen. Dit bleek een tijd van 27.48 op te leveren. Na het opwarmen bij het kampvuur met worstjes en warme chocolademelk, kregen we de uitslag van de race. Gerben (ook wel Herbert genoemd) werd derde met 24.08 seconden en Eveline heeft de eerste plaats bemachtigd met 23.31 seconden, het record van deze winter! Wiehoeeeee! Na een super leuke ochtend zijn we weer terug gegaan naar ons eigen dorpje, waar we nu lekker aan het genieten zijn van onze Moose burger!