Husky safari, sneeuwscootertocht en snowboarden

Donderdag 16 januari
De dag van de huskysafari begon om 8.00 uur toen de wekker ging. Na een frisse start (voor Jeanny iets minder fris) snel een lekker ontbijtje van dit keer afbakbroodjes gegeten. En dan mogen al die lagen weer aan en na nog even last minute de LAATSTE marshmallows te hebben ingepakt kon het stelletje ongeregeld op weg. Wij waren deze morgen gelukkig weer eerder dan de bus en al snel waren we bij het rendierpark. De honden staan al vol hoorbaar ongeduld op ons te wachten. We krijgen een korte instructie als in: if you loose the dogs you have prrrroblem, if your slee flips over you have problem, than you wave en we will eventually see you. Oke dat snappen we wel. Eindelijk naar de honden toe! We krijgen per setje een team van 6 honden. Hele mooie honden, sommigen met heel felblauwe ogen. Bas en Jeanny hebben twee jonkies er bij zitten, die constant met elkaar aan het spelen zijn, heel lief. Na nog ongeveer 1000 foto’s van de honden is het tijd om ons te installeren op de slee. De mannen gaan eerst aan het roer en zetten Eveline en Jeanny warmpjes in de slee, lekker dekentje er overheen. Hartstikke comfortabel. Het is inmiddels een oorverdovend kabaal van blaffende en huilende honden, ze willen op weg… en wij ook!!! Bij het startsein vliegen we dan ook de sneeuw in. Echt heel gaaf!! Onderweg is het uitzicht prachtig en buiten het gehijg van de honden, hoor je helemaal niets. De honden van Eveline en Gerben zijn een beetje tegendraads, ze vechten gezellig met elkaar, naast Bas zijn been, haha. Ook hebben ze energie op het verkeerde moment, als ze even stil moeten staan willen ze rennen en als ze moeten rennen, dan gaan ze niet echt als een speer. Die van Bas en Jeanny zijn juist superbraaf en rennen vet hard. Soms willen ze zelfs de volgende slee inhalen. Na een lekker lang stuk van ongeveer 15 km is het tijd voor de lunch, en om op te warmen! Want in zo’n sleetje stilzitten, daar krijg je het nou niet bepaald warm van! Het is ongeveer 24 graden onder nul… Vandaag eten we zalm/vleessoep, en het is weer heerlijk gelukt moet gezegd worden. Ook weer zo’n heerlijk zo’n soort roggenbroodje erbij, jammie. Nadat ook Eveline dit keer een plasje heeft gedaan in min 20 gaan we weer op de terugweg. Dit keer zijn uiteraard de meiden aan de beurt om de slee te besturen. Dat gaat uiteraard gesmeerd en binnen veel te korte tijd (en nog een miljoen foto’s en filmpjes later) is het alweer klaar en moeten we de honden weer gedag zeggen. We halen ons huskyrijbewijs op binnen en dan worden we weer naar ons huisje gebracht. Daar weer alles uitpellen en even lekker relaxen. Dan besluiten we te gaan eten bij het restaurant bij de piste. Wij weer alles aan en hobbelen maar bergje op. Blijkt ie dicht te gaan. Lekker dan! Op naar het volgende restaurant dan maar, die van het hotel. Zodra we binnen zijn komen de telefoons tevoorschijn en beginnen we allemaal druk (en heel ongezellig) te appen en internetten. Net als we ons afvragen of we nog wat te eten gaan krijgen blijken we in het lounge gedeelte te zitten. Op naar het restaurant dan maar, lekker druk, welgeteld nog twee andere personen. Ook hebben we een geweldige serveerster die geen Engels spreekt en ook niet bepaald gastvrij is. Wij zijn daarentegen erg gezellig en misschien ietsje uitbundig. Ik kan het uitleggen maar ik denk dat beeldmateriaal in dit geval beter verwoord wat we hebben uitgevroten in het restaurant van dat arme mens. Ongetwijfeld vind u bij dit reisverslag enige foto’s die duidelijk maken wat ik bedoel. Wanneer Jeanny zegt dat ze genoeg heeft en haar bord een stukje naar het midden toe zet duiken de jongens erop alsof ze al drie dagen niet gegeten hebben, het is bijna beschamend…. Hahaha! Toen ook de laatste kruimel en de toetjes op waren weer op naar het huisje voor een lekker relaxt avondje voor de openhaard. Eveline en Gerben zijn echter bij terugkomst meteen de slaapkamer ingedoken, Bas en Jeanny vragen zich af of zij inderdaad aan het ‘uitbuiken’ zijn of dat toch hun oordopjes in moeten gaan doen….wordt vervolgd….


Vrijdag 17 januari 2014
Om 8 uur is vriend wekker er weer en eten we een iets minder lekker papje voor het ontbijt. Alles weer aan (ondertussen is het min 26…) en met een beetje haast richting de sneeuwscooters!! Er staat al een hele rij klaar. We lenen weer een helm en krijgen instructies over het besturen van de sneeuwscooter. Een aantal handsignalen zijn ook wel handig. Dan is het moment gekomen dat we op de sneeuwscooter mogen gaan zitten. De mannen gaan eerst achter het stuur. Dat gaat eigenlijk heel gesmeerd. We gaan bergje op in een prachtig landschap. De zon komt ook net op, wat een plaatje! Het is hetzelfde uitzicht als die avond met de sneeuwscooter. Dat is ook niet zo vreemd, want we blijken dus ook naar dezelfde plek te gaan als die avond. Het ziet er alleen wel helemaal anders uit! Een prachtige zonsopkomst en de sneeuw lijkt wel uit kristallen te bestaan, fabelachtig!! Na een korte stop met een prachtig uitzicht (lees: rood/roze/oranje/geel gekleurde lucht, een 360 graden uitzicht op de wit besneeuwde bossen) zijn de meiden aan de beurt en dat gaat aan het begin ietsje minder gesmeerd… Maar dat komt uiteraard niet door onze rijkunsten maar door het moeilijke parcours wat we moeten afleggen. Later gaat het stukken beter en wordt er flink gecrost (en gefotografeerd en gefilmd uiteraard). Het is Eveline zelfs gelukt om harder dan 50 km/h te rijden. We stoppen nog even bij het rendierpark voor een erg welkom heet drankje en een lekkere donut. Wat hebben we het koud!!! Het laatste stukje rijden de mannen weer terug naar het beginpunt. Op een mooi recht stuk weg gaf de snelheidsmeter zelfs 63km/h uur bij Gerben. Zoefff!! Bij aankomst snellen we terug naar het huisje om een lekker vuurtje op te stoken om weer een beetje op te warmen.

Na een paar borrelnootjes, tucjes en crackers besluiten Bas, Eveline en Gerben naar de piste te gaan en een snowboarduitrusting te huren. Bas had het ooit eens eerder gedaan maar dit was al meer dan tien jaar geleden. Eveline had de afgelopen weken enkele keren geoefend op Snowworld dus kon het ook al aardig. Dus, meteen de ankerlift in en de rode afdaling af! Omdat het niet super comfortabel was met het ankerliftje boven te komen besloot Bas het laatste stukje te lopen. Geen probleem, beginnen we gewoon daar. Eerst maar leren roetsjen, dat is nog best lastig in het begin. Maar na een tijdje gaat dit prima. Bas kan zelfs het hele stuk naar beneden op deze manier. Eveline probeert ook een paar bochten te maken maar heeft het gevoel nog niet helemaal. Ook Gerben heeft moeite om het board eigen te maken. Ze gaan dus nog even oefenen op het oefenweitje wat al snel voor wat meer souplesse zorgt. Bas besluit meteen weer de grote rode piste af te gaan en Eveline en Gerben volgen hem. Boven aangekomen stuntelt Bas weer lekker verder en zoeven Gerben en Eef zo naar beneden. Na nog een lekker blauwe piste besluit Bas terug te gaan en een kop warme choco te nemen. Gerben en Eef pakken nog een paar pistes en komen dan ook terug. In een razend tempo boarden ze tot de laatste zonnestralen verdwijnen en genieten ook van de warme choco. Bij terugkomst in het huisje zijn Gerben en Eveline lekker de sauna in gedoken, terwijl Jeanny en Bas lekker tv aan het kijken zijn. Finse tv wel te verstaan. Vast erg interessant… Zo meteen lekker eten bij het restaurantje bij de piste en dan weer op zoek naar het Noorderlicht…