En we zitten weer in de sneeuw!

Wat vooraf ging… Een week geleden vloog Gerben naar Orlando, Florida. Eveline bleef in Nederland achter en harkte de wintersportspullen weer bij elkaar. Nee, echt ver weg lagen deze niet. Gerben kwam zaterdag weer thuis en ging ook met zijn koffer aan de slag. Korte broeken en shirts eruit, skibroeken en pullies er weer in. Zondag was hét grote moment van Eveline: de CPC halve marathon. Ze heeft hem veel sneller gelopen dan ze dacht en voelde dan ook bij de laatste paar kilometer haar benen…

Die avond gingen we naar bed, maar allebei konden we de slaap niet vatten. Eveline nog hyper van het rennen, Gerben vanwege zijn jetlag. Om middernacht was Gerben er klaar mee. Zullen we maar gewoon nu gaan? Goed plan. En zo geschiedde het. Midden in de nacht aankleden, auto inladen en gaan. Terwijl Gerben een flink aantal kilometers weg tikte, probeerde Eveline nog even wat te slapen. Ergens in Duitsland werden de rollen omgekeerd. Dit ging prima zo. Ondanks het vrachtverkeer, het gebrek aan lantaarnpalen, de grote hoeveelheid wegwerkzaamheden, de flarden mist en af en toe flinke regenbuien ging het voorspoedig. Toen Eveline haar twee uur rijden er weer op had zitten, reed ze de parkeerplaats op om te wisselen. Op dat moment deed ze een schrikbarende ontdekking: het benzinelampje was flink aan het knipperen. De auto kon nog 3 kilometer rijden… Oeps. Gelukkig stonden we net voorbij het benzinestation geparkeerd en konden het benzinestation nog zonder problemen bereiken. Eveline sliep weer verder en Gerben reed verder naar het zuiden. Na een lekker ontbijtje onderweg, reed Eveline het laatste stuk van de reis. Nog voor 10 uur reden we Schruns binnen, een dorpje in het Silvretta Montafon gebied. We werden welkom geheten door een schattig vrouwtje en konden gelijk onze kamer in. Dat is nog eens fijn!

We besloten om een 2,5 dagkaart te nemen, zodat we vandaag ook nog even konden boarden. Met onze skikleren aan en snowboard onder de arm, liepen we naar het centrum. We hadden het bloedheet; het was hier in het dal ruim 10 graden boven nul! Lunchen hebben we dan ook buiten op het terras gedaan, uiteraard met een kaiserschmarrn. Oostenrijks eten, hmmm! Na de lunch zijn we met de Hochjoch naar boven gegaan en zijn we gaan boarden in de deelgebieden Kapellalpe en Grasjoch. Heerlijk om weer in de sneeuw te zijn! Qua weer ging het alle kanten op… Regen (lager op de berg), sneeuw, sneeuwstorm, bewolkt, mist, zon… Dichte mist is ook echt fijn als je een gebied nog niet kent. Soort spoorzoekertje, maar dan anders. Overigens gaat het snowboarden erg goed! Eveline voelt haar benen wel met traplopen en opstaan, maar snowboarden gaat zonder problemen. Een originele manier van ‘actief herstel’ zullen we maar zeggen. Qua sneeuwkwaliteit is het wisselend. De wat lager gelegen pistes zijn een beetje ‘slush puppie’, bovenin is het beter. De pistes zijn afwisselend en origineel, inclusief skitunnels en snowparks. Aan het einde van de dag werd het steeds uitdagender door alle hobbels op de piste. Iets voor 4 uur zijn we met de Panorama Bahn naar de top gegaan en vanaf daar helemaal naar beneden. De dalafdaling bestond uit ontelbaar veel slush puppie heuvels, wat resulteerde in veel hilarische momenten.

Ondertussen was het gaan regenen (op de berg sneeuwen) en gingen we op zoek naar een plek om wat te drinken. Even later zijn we in een restaurant gelijk maar een hapje gaan eten; hoeven we straks niet meer door de regen. Na een lekkere Oostenrijkse maaltijd zijn we terug gelopen naar ons hotel, waar we onszelf getrakteerd hebben op een lekkere douche. Daar waren we wel aan toe! Nu lekker relaxen en dan lekker slapen. Op naar morgen!